Hetty Site

2 februari

Vandaag is het de geboortedag van Mark. Meteen toen ik wakker werd wist ik het weer. Het was spiegelglad die morgen, nu 53 jaar geleden, toen ik voelde dat het D- day was. Op straat was het doodstil want de ijzel bedekte de straten van Hengelo. De vroedvrouw vroeg of Wim wel zou durven rijden naar het ziekenhuis. ‘Anders moet je even taxi ‘Boxem’ bellen. Die rijdt altijd’. Maar Wim reed. We glibberden van de ene kant van de weg naar de andere kant en de weeën hielden spontaan op. Maar het kon, want niemand anders waagde zich op de weg. Net voor 12 uur die middag was hij er, onze derde zoon, 8 pond en 3 ons schoon aan de haak. ‘Een bevalling uit een boekje’, noemde de vroedvrouw het. Een hele geruststelling na de paniekgeboorte van Rick.
We moesten nog even stoeien met het briefje met namen want we waren er nog niet helemaal uit hoe we deze derde zoon zouden noemen. We hadden drie maal een meisjesnaam paraat: Coby, Cora of Corine, allemaal naar moeder Coba. Het werd opnieuw een jonge zoon. Ik had het kunnen weten na al dat getrap aan de binnenkant. Maar toen hij er eenmaal was zouden we hem voor geen 10 meisjes willen ruilen. Ze probeerden nog even om de tweede dag het verkeerde kind bij me aan te leggen, maar ik zag het onmiddellijk. Daar kun je geen moeder mee voor de gek houden. We werden het eens over Mark Stefan. De opa’s waren vernoemd daarom waren we zelf aan de beurt, vonden we. Opa Bijenhof snapte er niks van: ’Mark Stefan? Wie heet ‘r in de familie zo?’, zei hij toen mama hem over zijn nieuwe achterkleinzoon vertelde. Mama wist de oplossing, heel acceptabel voor een Bijbelvaste opa: ‘Ach va… ie wet wel van Marcus en Stefanus… uut de biebel’.
Aan het Schoolpad wordt het geen vieren meer van zijn verjaardag, maar we herdenken hem met liefde!