Morgen zijn Gerhard en Judith 12 jaar getrouwd, en dat hebben we net al vast gevierd. Eerst moesten we natuurlijk voor boodschappen naar Albert Heyn. Sinds de rage van de voetbalplaatjes is ons koopgedrag veranderd. Robin had ons speciaal gevraagd of we wel eens boodschappen deden bij Albert Heyn, maar tot dan…. nee te ver naar het centrum.
Nu kunnen we opnieuw met 5 pakjes voetbalplaatjes de blitz maken bij onze kleinzoon net nu Jennifer wel 20 pakjes had wegggegooid. Had Robin ze maar even gebeld!!
Om 5 uur is het verzamelen! Met een hapje, drankje en een heerlijke soep komen we de tijd wel door. De fotoboeken liggen uitnodigend op tafel. In 12 jaar kan er veel gebeuren. Judiths beide oma’s zijn intussen overleden, net als Tante Gerritje, tante Hermien en ook tante Catrien. Hilda was nog in beeld en wat waren we nog jong! Er werden heel wat herinneringen opgehaald. Mark was indertijd de persoonlijke chauffeur van het bruidspaar en op de foto’s was te zien dat hij ook de zorg voor Judith en haar mooie blauwe stola had. Even de stola af bij de Rietplas, waar de fotoshoot plaatsvond, en even later weer gauw omgeslagen in het gure februariweer. De prachtige bruidsjurk die wij als moeders mochten helpen uitzoeken net als het kostuum van Gerhard. Istara die toen pas 1,5 jaar was en intussen bij haar Engelse vader Richard in de buurt van Bath woont. En natuurlijk hebben we nu Robin en Eva die ook al bijna 11 jaar zijn. Wat was het gezellig….. !
De beide vaders Jan en Wim keken elkaar om kwart voor 8 even aan. De één zei tegen de ander:”Ik zou nog wel even naar de voetbal Emmen- Zwolle willen. De ander zei:”Als jij opstaat ga ik met je mee!”
En zo is het gekomen….. dat ik nu in m’n eentje zit te wachten tot Ben en Niesje deze kant op komen.
