De beide opa’s, Eggink èn Bijenhof, nemen de gelegenheidskrant door.
Nu ik alles aan het reorganiseren ben kom ik dit stukje flitsen tegen. Je denkt dan: Kan eigenlijk wel weg, maar… och wie hier genoeg aan heeft kan het volgende overslaan.
-Wat is dat leuk: een feestje waarbij iedereen voor jou gekomen is. Er blijven van die herinneringen..van die flitsen…zelfs na 44 jaar.
-Annie Lettink en Riek Antink die hielpen bij het eten thuis op de Boomgaard.
-De taxi-chauffeur die gewoon mee at.
-De naaste buren die er gewoontegetrouw ook in het voor hun verre Hattem bijhoorden.
-Opoe Kornegoor die net overleden was.( je weet wel…die van gecontroleerd….en de poepdeuze)
-Pa en Piet die onze getuigen waren.
-Vanuit het gemeentehuis stonden de kinderen met bogen te wachten, waar wij onderdoor moesten…. De bogen werden steeds lager naarmate de kinderen jonger werden.
-Op de receptie gaven de kinderen mij een hand en Wim de pakjes.
-De kerk met al die kindertjes uit de klas die ik net gehad had en de klas die ik op dat moment net nieuw had.
-Oom Herman en tante Nettie uit Amerika waren er.
-Tante Riek en oom Jaap die er niet waren omdat schoondochter Sjennie haar moeder net overleed.
-De opa’s zaten eensgezind in de speciale krant te lezen.
-Buurvrouw Stobbink was ziek en toen we bij haar langs gingen moest ik m’n zwanendonsje weer om doen voor haar.
-Oom Sjoerd die ’s avonds alles in goede banen leidde
Opa Bijenhof met : “Wat za’k toch an mien Truuken schrieven”.
-En de neven van der Kolk die samen met de broers + Albert er een vrolijke boel van maakten.
-En juffr. van der Meulen die thuis de wacht hield en er voor zorgde dat niemand daar de boel op de kop kon zetten.