De tijd gaat snel. Het lijkt nog niet eens zo lang geleden dat we regelmatig met onze jongens vanuit Hengelo langs dit huis reden, het huis van de familie Bijenhof, van oom Wim, tante Janna en opoe Bruins. Deze laatste werd in de buurt ook wel Gerritje van de bakker genoemd omdat ze heel vroeger ook een bakkerij hadden, maar dat heb ik niet meer meegemaakt. En ook regelmatig stopten we even om oom Wim en tante Janna en opoe Bruins goeiendag te zeggen. Ze woonden toen al in het voorste stuk van de boerderij, want Gerrit woonde met zijn gezin op de boerderij aan de achterkant. Meestal waren ze druk met bonen afhalen of andere groente uit eigen tuin, maar altijd was er tijd voor een kopje koffie en een praatje.
Nog eerder als puber kwam ik er vaak naar Gerrie, vaak in een weekend. We zijn even oud, hadden dezelfde interesses en bezochten allebei de Groen van Prinsterer Kweekschool in Doetinchem. Er werd zelfs een weekend georganiseerd op de boerderij waarbij, behalve veel van Gerries klasgenoten, ik ook gevraagd werd. Alle meisjes sliepen in de slaapkamers op de grond voor zover ik me herinner en de jongens in het hooi. De foerage kwam uit de keuken, waar de rest van de familie bivakkeerde: heerlijke stamppotjes door opoe Bruins en tante Janna gekookt. Na een avondwandeling gingen we met het hele spul naar de hooizolder en werd er bij gitaarmuziek gezongen. Toen ik mijn eerste twee weken voor de klas kwam te staan was dat aan de Prinses Julianaschool precies aan de overkant. En ik logeerde natuurlijk bij de Bijenhofs.
Je zult misschien denken dat ik me in de weblog heb vergist omdat het tot nu toe meer memories zijn, maar vandaag is het juli 2012. Het is 60 jaar geleden dat tante Janna zich van de hooiwagen af moest laten glijden omdat de weeën die de komst van hun vierde kind aankondigden, begonnen door te zetten. Na de drie meisjes was het nu een jongen. Hij werd Gerrit genoemd naar zijn opa Bruins. Vandaag viert hij dus zijn 60e verjaardag en als zijn dochter Lijanne me afgelopen winter de precieze datum niet verteld had zou ik het niet geweten hebben. Ze wilde haar vader graag verrassen met een boekwerkje met verhalen en foto’s uit de oude doos. Ze dacht dat mijn weblogs misschien als boek te krijgen waren, maar zover is het nog niet. Maar speciaal voor Gerrit heb ik iets samengesteld dat hij volgens zijn dochter zeker op prijs zal stellen. Ze kon bijna niet wachten tot nu toe maar volgens mij heeft ze zich goed bedwongen.
