Begin juni van dit jaar zocht ik Riek op, zoals elk jaar wanneer we weer op camping de Boomgaard zijn. We haalden opnieuw herinneringen op aan haar tijd bij ons toen Diny en ik nog zulke kleine meisjes waren en Henk en Johan geboren werden.
Met Kerst 1953 was er geen kerstboom op de Boomgaard. Moeder Coba lag in het ziekenhuis na de geboorte van ons kleine broertje Evert Johan, 10 pond en een ons schoon aan de haak. Het was allemaal nogal spannend geweest, geen kerstboom dus. Voor ons, Diny en ik, was er iets geregeld in de buurt. Eerste Kerstdag mochten we bij Breukink onder de kerstboom met echte kaarsjes zitten en tweede Kerstdag bij Lettink. Opoe en opa Bijenhof pasten met Riek Antink, ons meisje voor dag en nacht, op huis en haard en de tweejarige Henk.
Nu precies 62 jaar later hebben we Riek Antink begraven. Heel Linde en een groot deel van Vorden was er bij. Ik geloof dat de dominee nogal verbaasd was dat de kerk zo vol zat bij een afscheidsdienst van een vrijgezelle dame. Maar Riek was door haar werk in de gezinszorg nadat ze 8 jaar bij ons was geweest een begrip geworden en ze had veel contacten.
Haar broer Goos blijft nu alleen achter. Lang hebben ze met hun drieën, Riek, Henk en Goos Antink, in hun nieuw opgetrokken huis gewoond na het overlijden van hun ouders, Bearnd en Dies. Henk was een paar jaar geleden al overleden en nu dan Riek, 84 jaar oud.
Ik vind het altijd weer indrukwekkend hoe de buurt zich kwijt van haar burenplicht. Zes mannen in keurige zwarte pakken dragen de kist en staan als een laatste groet aan weerszijden van de uitgang van het kerkhof opgesteld bij het binnenkomen en het weggaan van de begraafplaats. Johan was een van hen.
De vrouwen zorgen als näösten voor de koffie bij Hotel Bakker na de begrafenis zelf.