Wanner je nog een aardig kerstverhaal zoekt? Deze is vrij te gebruiken en oorspronkelijk in het Drents geschreven door Ada Waninge- Vrieswijk uit Roden. Ik heb hem toch maar even vertaald in mijn eigen moedertaal: het Achterhoeks van Vorden met een vleugje van opoe die uit Voorst afkomstig was.
[i]In een klein derp in den Achterhook was et bienao Kerst. De baovenmeister van de plaatselijke laegere schole had bedach dat de kinder van groep acht dit jaor het kerstspel op 1e Kerstdag wel konnen verzörgen.
Al wekken van te veurten was de hele klasse d’r slim druk met.
Eers natuurlijk al met de rolverdeling: alle deerntjes wollen Maria waezen, alle jonges Jozef.
Aover Maria was iederene het al gauw eens: dat mos Fatima wodden, een mooi Oosters uutzeend deerntjen met grote broene kiekers en lang donker haor.
Pieter wol graag Jozef wodden. Maor dat was een betjen lastig biej Pieter, want hee kon neet zo goed learne. Pieter was wat ‘achterlijk’ zoas de luu dat vrogger zeien. En de hele lappen tekst dee Jozef mos zeggen, nee, dat was veur Pieter neet weg’elegd. Maor meister kon et ok neet aover zien harte verkriegen um Pieter ‘ezel’ te laoten spöllen, dat was toch ok al zo wat….
Nao heel wat wikken en waegen waarn ze der uut: Jeroen werd Jozef, twee deerntjes en een jonge werden de wiezen, d’r was een groep herders en een groep engelen (dat waren natuurlijk de kinder dee good konnen zingen) en…. Pieter werd de herbergier. Pieter hoeven maor ene zinne te onthollen: ’Nee d’r is gien plek meer in de harbarg, wiej zit vol’. Meister dacht dat Pieter dat nog wel zol redden. En dat was ok zo En wies dat Pieter was met zien rol. Hee was de herbergier!
In de wekken daor nao was de klasse elke dag wel efkes an’t rippeteren met ’t kerstspel. De kinder mossen thuus de rol uut de kop leren, de versjes wodden instudeerd en de zak met olde kleren ging op de kop um te kieken of der nog herder- kleren wazzen.
Pieter was een prachtige herbergier. Hee kreeg een kussen onder zien jas en een olde mutse van zien opa op. En iedere keer biej ’t rippeteren was ’t weer spannend of Pieter zien zin d’r een betjen goed uutkreeg. Maor jao man, et ging iedere keer goed! Soms wat hakkelig, soms mos meister um een betjen helpen, maor ’t kwam der altied uut:’Nee, d’r is gien plek in disse harbarg, wiej zit vol’.
En hoe kotter et biej de 1e Kerstdag kwam, hoe drukker de kinder in de klasse wodden. En Pieter wodden al zenuwachtiger…..
En toen was et eindelijk Kerstfeest. De kerke was af-eladen vol en groep 8 was helemaol klaor veur et Kerstspel.
Maria en Jozef gingen met de ezel op pad, in de coulissen stonnen de herders en de engelen al te wachten en op het podium, achter de deure van de herberg in Bethlehem ston Pieter. Pieter had et haost niet meer van de spanning. Meister ston in de coulissen, klaor um Pieter de tekst in ’t oor te fluusteren as hee et efkes van de spanning niet meer wist.
Jozef en Maria kwammen biej de harberg en kloppen an de deure. Pieter dee de deure lös en luusteren naor et verhaal van Jozef.
Jeroen en Fatima spöllen eur rol vol aovergave. Hartverscheurend vertellen Jeroen aover de barre tocht vanuut Nazareth en aover dee arme Maria dee et zo zwaor had….. Fatima knipperen nog es met heur broene ogen en Pieter vergat kats dat et maor een toneelstuk was. Hee kon de ellende van Jozef en Maria neet anzeen, dee de deure wat wieter lös en zei: ’Nou, kom d’r dan toch maor effen in…..’.
Iej begriept met mekare dat de dominee op dat karstfeest neet lange hoeven te praeken. De kerstgedachte was wel dudelijk.[/i]