1972, Anneke met Mark onder de arm. Pa en mama waren ook even over gekomen.
Als je schoonzusje 65 jaar wordt moet je er wat voor over hebben. Anneke was vanmiddag het feestelijke middelpunt. ‘Nee… ze krig nog niks’, zei Henk laatst aan de telefoon. ‘Dat duurt nog efkes’. Ik was al bijna vergeten dat de aanstormende generatie langer door moet werken voor pensioen en ook de AOW uitgekeerd gaat worden. Er is veel veranderd in de afgelopen 10 jaar.
Dochters met aanhang, broers, zussen, vrienden en buren, alles was er om Anneke in het zonnetje te zetten. De beide kleindochters Mirthe en Feline zorgden voor extra vertier,
Een prachtige grote familiefoto op posterformaat sierde een wand van de kamer, een cadeau van formaat.
Maar 65 of niet, Anneke is nog in alles de Anneke zoals ze vroeger met ons meeging op vakantie naar Badenhard. Het tentje van hen stond naast het huisje, de omgebouwde jacht hut van Laborenz. En de liefde voor bloemen en planten zat er ook toen al bij haar in. Nu is het een bloemenzee om het huis. Anneke heeft groene vingers en zorgt er met aandacht voor net als Henk voor z’n honden. ‘Kom es met’, wenkte hij ons en we konden zijn laatste verworven prijs met de jonge Balou bewonderen. Ze was de mooiste teef in haar klasse. Een wand met bekers siert de muur achter Henks bureau, maar deze laatste leek toch de topper te zijn.
Toen we nog net bij licht thuis kwamen stonden Storm en Queeny al bij het hek te kwispelen. Altijd leuk om weer thuis te komen.