De jongeman die 60 jaar geleden van de fiets afstapte om mij voor het eerst mee uit te vragen is vandaag jarig. Hij heeft de 83 jaar volgemaakt waarvan dus zo’n 60 jaar met mij. Hij is nu aan de praat met onze kleinzoon Robin. Beiden nemen ze er uitgebreid de tijd voor aan de telefoon.
Er is veel gebeurd in deze 60 jaar. Het rare is dat we steeds mee dingen samen doen. Naar de chiropractor, ziekenhuis de supermarkt, de gewone dingen die het leven voor ons in petto heeft. Ons leven kun je in stukjes hakken. Zoals sommigen blijven wonen en werken in hun geboorteplaats, wij zwierven rond waar de wind, lees werk, ons bracht. Van Hattem naar Aalten, naar de Jan Voermanstraat en de Marnixstraat in Hengelo( Stork)en door naar Emmen waar Holvrieka hem riep. En wij als gezin volgden. Nu wonen we dan al bijna 30 jaar aan het Schoolpad en er lijkt nu een eind aan te komen. Ondanks flinke tegenslagen in de afgelopen jaren bleef ons huwelijksbootje varen. Vandaag had Wim een mooie dag met veel felicitaties en bezoek.
Waar de wind ons verder gaat brengen? Afwachten maar.