Een paar jaar geleden was Rick op z’n verjaardag thuis aan de Ruinerbrink. Ben en Niesje èn Jans en Geesje waren er ook om op zijn gezondheid te proosten.
“Je moet niks tegen Rick zeggen”, zei Jans vorige week. Hij is met Wim naar de Bedrijvencontactdagen geweest in “De Giraf”. Ze komen altijd breed lachend terug. Meestal met de zakken vol balpennen, doosjes pepermunt, sleutelhangers en dat soort reclamespul. Dit keer was er een plat ding bij dat sprekend op een mobieltje leek, maar je kon drukken wat je wou…dat ding was alleen voor de reclame die er op stond.
Tegen de tijd dat ze terug kwamen was ik ook bij Geesje aangeland en samen dronken we gezellig koffie èn even later een borreltje. “Als Rick zaterdag hier is zal ik hem eens vertellen van mijn gratis nieuwe mobieltje”, zei Jans. “Dat wordt lachen”! “Nee, ik zeg zal niks tegen Rick zeggen”, beloofde ik.
Rick gaat graag naar hen toe. Hij voelt zich daar helemaal thuis, zowel bij de buurvrouw als bij Jans en Geesje.
Vanmorgen was ik bij de buurvrouw voor het wekelijkse praatje. “Rick trapte er niet in zaterdag”, zei ze. Jans zat over die mobiele telefoon op te scheppen en liet hem zien. Rick pakte hem, drukte op een knopje en legde hem zonder wat te zeggen weer van zich af.
Nee…. Rick hou je niet gemakkelijk voor de gek!
Het was wel gemakkelijk dat hij zaterdag bij ons kwam. Wim kon de net gerepareerde videorecorder niet goed aan de gang krijgen. Hij speelde wel af, maar nam niet op. Rick ging er bij aan de achterkant…. wisselde een stekkertje van videokanaal 2 naar 1 en klaar was Kees.
Bij Jans en Geesje stelt hij ook de boel af wanneer ze er niet uitkomen. Hij kan het ook zo instellen dat op het moment dat hij naar huis gaat de boel op zwart springt.
Ja… dat vindt hìj pas echt lachen!