Daar gaan we dan. Op naar de presentatie van Eva’s “Beste Idee van Emmen”.
De ex-Barbie-auto heeft een dak van zonnepanelen, die samen met een soort kleine ventilator het water plus zwavelzuur verandert in knalgas waarmee de auto voortbewogen wordt en er geen slechte gassen vrijkomen.
Tussen de middag hebben we de generale al gehad. Robin nam het op met zijn mobieltje. Ging prima!
We worden op de Es van het Hondsrugcollege keurig door een leerling naar boven gebracht en ontvangen met een drankje. Eva krijgt als deelnemer een speciale Hondsrug-pen en alle kinderen een leuke meetlat-gaatjesprikker.
Robin gaat even later met Eva mee naar binnen om de presentatie bij te wonen en Wim moet natuurlijk in de gang door het raam meekijken hoe ze het er van afbrengt. Nou dat gaat perfect en ook Robin is vol lof.
Eind van de week hoort ze of ze tot de tien uitverkorenen behoort die een ronde verder zijn.
Een ander jongetje heeft ook een leuk idee. Hij heeft een coach-horloge bedacht. Een horloge dat je tijdens het sporten aanmoedigt. Er komen de hele middag door nog kinderen uit Emmen en omgeving naar het Hondsrugcollege. Goede promotie voor ze!
Iets minder is het dat dezelfde middag een jongetje bekneld raakt in een draaibank doordat hij bij het kijken naar de verrichtingen van een klasgenootje met z’n kleren ergens tussen komt. Een ander vriendje kan hem gelukkig gauw afzetten. Toch moet de brandweer er aan te pas komen om hem los te zagen. Gevolg: een gebroken arm.
En eenmaal weer thuis… wordt er gesjoeld. Dit keer volgens de officiële regels van de sjoelvereniging. Wim houdt zich er stipt aan. Wanneer ik toch de stenen op het latje wil leggen moeten ze er af en Robin merkt op:"Oma nou moet jij je er wel aan houden hoor". Zou die perfecte spelletjesgeest een generatie overgeslagen hebben? Gerhard en Mark hadden altijd hun eigen regeltjes, tenminste…. als pa niet meespeelde.
