De Eemslander Shanty’s vorige week in de tent in Nieuw Schoonebeek.
“Nee.. ga jij maar naar binnen, ik wacht hier wel”, had moeder van der Kolk tegen Niesje gezegd bij de huisjes in het Veenpark toen ze een dagje uit waren met de bejaarden vanuit Hattem. Nee moeder interesseerde zich nooit voor oude huisjes. Ze ziet ook slecht. Maar weet wel wat ze wil. Wanneer er ergens muziek gemaakt wordt waar het liefst ook bij gezongen wordt doet ze volop mee.
Ondanks haar leeftijd blijft ze een regelneef. Wanneer Ben en Nies zeggen dat ze ergens heen gaan zegt ze :”Ga ik ook mee?”. Vroeger bedisselde ze al:”Laat Ben maar voorin zitten met z’n lange benen.” Allemaal goed bedoeld, maar daar moet je mee om kunnen gaan. En dat kunnen Ben en Nies goed… en Henry en Tonny net zo. En zo halen we herinneringen op.
We zitten op het terras bij het Veenpark te luisteren naar de Eemslander Shanty’s, de laatste van de 10 keer deze zomer dat ze hier optreden. Ben en Niesje zijn een dagje over en samen genieten we van het mooie weer, de Shanty’s en dat van het feit dat Wim er zo goed van afgekomen is. Rick komt ook al bijtijds en noemt het: Papa is weer door de APK gekomen en neef Joop, voormalig automonteur, gaf aan: Je moet maar zo denken: je teller staat weer op nul.
Nog twee dagen niet auto rijden of fietsen en dan is ons leven weer normaal. Het betekent wel dat Wim blijkbaar niet rustig in de auto naast me kan zitten. Ik rijd anders, neem andere routes, en word er wat nerveuzig en onzeker van als hij met de hand in het handvat boven de deur zit en de weg probeert aan te wijzen die ik normaal niet neem. Maar… zonet is hij geslaagd als backseatdriver. Vanaf Intratuin en via de Gamma heeft hij geen enkele aanwijzing gegeven. Toch ben ik blij wanneer hij morgen zelf weer achter het stuur kan.