Dina met vriendin Anneke van Ark, van de smid werd er gezegd. Nu is op deze plek aan de Wildenborchseweg de Wildenborgerhof gevestigd waar we al heel wat familiefeestjes meegevierd hebben.
Dat tante Dina creatief en doortastend was wisten we al wel een beetje. Bij het opruimen van de spullen van tante Jo kwam er ook wat stukjes van haar tevoorschijn.
Ergens langs de Lochemseweg werd in de 30er jaren een bank opgeknapt en Dina maakte een gedicht en hing dat er boven. In –waarschijnlijk- Contact, het plaatselijke Vordense weekblad, kwam het volgende te staan. Alleen vreemd dat er een andere naam onder staat. Dina laat het er echter niet bij zitten…
Een vernieuwde bank.
Ten gerieve van het natuurminnend publiek besloot het bestuur van de V.V.V. alhier toch maar de baldadig vernielde bank aan de Lochemschen weg niet te doen wegnemen, doch deze maar weer op te knappen. Boven de vernieuwde bank troffen we nu onderstaand gedicht aan, waarvoor we zeer erkentelijk zijn.
[i]’t Is vast uit naam van vele mensen,
Dat ik hem dank die dit verzon,
Om deze bank weer op te richten,
Daar d’oude ons niet meer houden kon.
Ze was wel oud en ook al grijs,
Toch scheen haar het leven zoet,
Maar toen ze zo mishandeld werd,
Toen zeeg ze neer voorgoed.
Gij mensen die hier rusten komt,
Wilt toch voorzichtig zijn.
Geniet op deze bank zoveel ge wilt,
Maar doe haar niet nood’loos pijn.
Ze wacht hier dagen achtereen
Op wie hier rusten wil.
’t Zij arm of rijk, ’t zij oud of jong,
Het maakt haar geen verschil.
Heb eerbied dus voor deze bank,
Gij allen groot en klein.
Dan kan ze jaren, jaren lang
Ons aller vriend nog zijn.[/i]
( T. Lammers) .