“Bent u niet mevr. van der Kolk?” Een stevige jongeman spreekt me aan als ik het winkelcentrum in Angelslo verlaat. Ik kijk nog eens goed en zie een bekend gezicht. Het is één van mijn vroegere buitenlandse leerlingen, Jacek. Jacek kwam zo’n 18 jaar geleden vanuit Polen met zijn moeder naar Nederland, toen 13 jaar oud. Zijn moeder was een Poolse bruid. Jacek is een opgewekt type, stoer, niet dom en praktisch ingesteld. Het was nog de tijd dat er taalklassen kwamen in Emmen om de asielzoekerskinderen de eerste tijd op te vangen en zo snel mogelijk nederlands bij te brengen.Ik had de taak om de nieuw binnengekomen buitenlandse leerlingen binnen school te ondersteunen. De taalklassen vingen de buitenlandse leerlingen in het begin alle dagen op en pas als ze redelijk nederlands konden volgen, kwamen ze op de school van hun keuze. Eerst een paar dagen per week en daarna volledig. Jacek kwam al snel bij ons op het KDC De Zuidoosthoek, nu het Carmelcollege, en is de opleiding autotechniek gaan doen. Een paar keer per week kwam hij bij mij om de vakken, die hij moeilijk vond, door te praten omdat het vaak een taalprobleem was. Jacek is er trots op dat hij al 13 jaar aan het werk is als automonteur. Hij is intussen getrouwd. We vinden het beiden zó leuk om elkaar weer te zien. Even later rijdt hij weg in een dikke BMW, dat wel! En glimlachend kijk ik hem na.
