Nieuwe deurtjes in de schapenstal.
‘Wat denk ie… zollen d ‘r ok mensen jaloers wean as ze hier langs fietst?’ Wim zit wat te mijmeren. We zitten net als voorgaande jaren bij ons kampvuurtje bij de wei. Het is al donker. Eén van de oude deurtjes van de schapenstal brandt langzaam op tot er niets meer van over is. Ach… jaloers… Ik denk dat iedereen zo prettige kanten in z’n eigen woonomgeving heeft. Niet iedereen houdt van in het donker bij een vuurtje te zitten, maar ja… wij wel. We herinneren ons die ene keer dat het zo heet was. Ik stelde voor om buiten te gaan slapen. Ik zou het bed maken en vooruit…. Wim stemde toe, met moeite… dat wel. Ik haalde de matrassen uit de caravan op een ondergrond van plastic. Het dekbed ging er over en de honden, toen Kim en Scott, lagen al meteen aan onze voeten. De pony’s Katja en Bartje hebben de hele nacht aan het gaas gestaan, zo verbaasd waren ze. Of misschien vonden ze het gezellig!. Het sliep beter dan boven. We hadden daar toen nog geen ventilator. Maar in de vroege morgen werden we wakker van de dauw. De pony’s stonden er nog. Het dekbed was aardig klam geworden. Dat gaan we dus niet meer doen, vond Wim. Maar dat kampvuurtje …..houden we er in!