Een paar jaar gelden met Diny in Parijs, nog onwetend over bloeddruk, hartslag of duizelingen…
Welkom in de kring van de seventies’, zei iemand bij m’n 70e verjaardag. Tja… maar als je een jaartje of wat ouder wordt komen de gebreken vanzelf. Eén ervan is een te hoge bloeddruk. De arts die de keuring voor een te vernieuwen rijbewijs verrichtte, ter gelegenheid van mijn 70e verjaardag, sprak zelfs de woorden: ‘Zo krijg je je rijbewijs niet!’ Gelukkig was het na het weekend en met minder zout, … lees drop, wat minder, maar toch te hoog om niets aan te doen. Ik kreeg een pilletje, in de volksmond een plastablet.
Na Schotland kwam er een pilletje bij, zo een die je ’s avonds voor het slapen gaan moest innemen en de eerste drie avonden zelfs op de rand van je bed vanwege duizeligheid of zelfs flauwvallen. Na een week was ik ook daar aan gewend. Maar bij de volgende controle bleek dat de bloeddruk zelfs hoger was dan de vorige keer. Nu heb ik vanmorgen een 24 uurs bloeddrukmeter aangemeten gekregen en wordt om het kwartier de band om mijn arm stevig opgepompt. Vannacht wordt dat gelukkig om het half uur, maar het blijft afzien. Heb je zo gauw niet door dat het ding begint te ratelen dan stopt hij en komt een minuut later opnieuw in actie. Morgen mag ik het hele handeltje weer inleveren en maandag volgt het gesprekje met de huisarts.
Kijken wat het volgende plan gaat worden….