Even terug in de tijd.
Zomaar in zijn slaap overleden. Het onverwacht overlijden van een voormalig collega Jos Konter raakte iedereen. Daarmee begon de toespraak van rector Boers van het Carmelcollege vanavond, waar ik ook veel jaren werkzaam was. Ik kan bijna niet geloven dat het al weer 9 jaar geleden is dat ik afscheid nam. Jos had nog meegewerkt aan het opnieuw inrichten van de Kuil, de plek waar de leerlingen in de pauzes hun vertier hebben. Het is een fleurig geheel geworden en i.p.v. 150 zitplaatsen zijn er dat nu 500 geworden. En dat mag ook wel want de school is dit jaar gegroeid naar meer dan 1400 leerlingen. Even wat anders dan de 400 die er waren toen ik op de LTS De Zuidoosthoek begon.
In 1985 toen we nog niet zo lang aan de Kuifmees woonden had een leraar Nederlands in een wat overspannen toestand zijn boeken de docentenkamer in gesmeten. Toen kwam ik aan de beurt. Buurman Jan die er al jaren les gaf, kwam vragen of dat niks voor mij was, een halve baan Nederlands en alleen brugklassen. Ik kon meteen op sollicitatiebezoek. Ik kwam thuis met de boeken die ik nodig had en kon meteen de volgende morgen beginnen. Ik ben er nooit meer weggeweest. Bijna 20 jaar heb ik er met plezier gewerkt en veel hoogtepunten en dieptepunten meegemaakt. Mijn werk van docent Nederlands breidde zich uit met Remedial Teaching en Faalangstreductie training. Samen met Bernadien heb ik enorm veel plezier gehad in de mannenwereld. Zo jammer dat ze door een virus geveld werd en jaren later overleed. Na de fusie kwamen er meer vrouwen mijn schoolwereld binnen.
Negen jaar geleden ging ik weg en af en toe hebben we zo’n bijeenkomst van oud- collega’s. Na een heftige periode na de fusie van LTS DE zuidoosthoek met het KDC is de rust allang weergekeerd en op het Carmelcollege van nu is het warme gevoel van toen gebleven.
[i]A meeting with my old colleagues was very warm. The school has changed a lot, more pupils and modern.
It reminds me at the time before when I was there for almost 20 years. [/i]