We hebben nog steeds één van de drie poesjes die we meer dan 15 jaar geleden bij een buurman van oud-collega Martine uit Geesbrug ophaalden. Echte boerderijkatjes, zo slank als wat en dat bleven ze. Suze heeft de anderen overleefd. Eén van haar dochters was Moniek waarover ik het kinderboekje met belletje schreef: Ik ben Moniek. Dochter Loedertje trekt haar eigen plan. Die doet haar naam eer aan. Altijd moet je er op verdacht zijn dat die achter je staat en een kamer boven induikt om zich in een kastje onder het schuine dak te verschansen. Het enige om haar er uit te lokken is om de kamerdeur op een klein kiertje te laten staan en beneden de la met kattenvoer open te trekken en Suze te roepen. Gegarandeerd dat Loeder ineens weer achter je staat.
Suze laat zich graag verwennen op deze respectabele leeftijd en zit meestal op de leuning van de bank naast me. Storm vindt haar erg interessant en speelt graag met haar, neemt zelfs haar kopje voorzichtig in de bek en als het te gek gaat volgens Suze haalt ze voorzichtig met ingetrokken nagels naar hem uit. Verder doet Storm het met botten en kluifjes, maar als die op zijn werpt hij zich op de knuffels die ik voor hem insla bij de Kringloop. Onze jongens hadden in hun jeugd een beer waar ze hun hele kleutertijd genoeg aan hadden, maar de kinderen van nu hebben er blijkbaar veel te veel te oordelen naar de bakken vol die je bij de kringloop 4 voor een euro kunt kopen. Het Texelse schaap van vorige week heb ik toch gered uit die scherpe hondentanden, maar Storm maakt geen onderscheid. Het liefste heeft hij knuffels met veel losse stukjes, flapjes of pootjes. Wanneer hij er een helemaal leeg gaat halen gooi ik die weg want anders komt het hele huis onder de witte vulling. Zijn nieuwste speelgoed is een afgrijselijk groene krokodil. Storm vindt die geweldig, lekkere pootjes en een lange staart. Hij komt hem steeds brengen om weg te gooien. Kijken hoe lang die heel blijft…
