Daan en Tim met hun prachtige lampions.
Gisteren was het Sint Maarten, de heilige die met een zwaard zijn mantel in tweeën sneed om de ene helft aan een arme sloeber te geven.
Nee, wij zijn in onze jeugd nooit de buurt rond geweest met een lampionnetje of een uitgeholde suikerbiet met een kaarsje om snoep of centjes op te halen. In Hattem werd ik er voor het eerst mee geconfronteerd. Erg leuk om het mee te maken. Het liedje dat de jeugd o.a. zong:
[i]Sunte Marten Keugeltien
Met zien rond rond reugeltien,
met zien rood rood rökkien an
Daor kump sunte Marten an
Sunte Marten hef ’t zo kold
Geef em toch wat vuur of holt
dan kan hij zich warmen
met zien blote armen.
Hier woont toch zon rieke man
die zoveule geven kan.
Veule zal hij geven
lange zal hij leven.[/i]
Ik hoorde ze ook wel de regels zingen: met zien blanke darmen.
En als iemand gewoon niet open deed op hun mooie gezang klonk het:
[i]Hier woont juffrouw Kikkerbil
Die ons niks geven wil.[/i]
Na Hattem volgden Aalten en Hengelo als woonplaatsen, maar hier werd Sint Maarten niet gevierd. Dus ik ben nooit met mijn kinderspul langs de deuren gegaan.
Maar eenmaal in Emmen kwamen er hele groepen kinderen langs aan de Kuifmees, een jonge kinderrijke buurt.
Hier aan het Schoolpad was het jarenlang stil. Maar sinds we buurkinderen hebben zien we de mooie lampionnetjes weer komen. Hier zijn Tim en Daan met hun mooie zelf op school gemaakte lampionnen. Frank is er wel bij maar hij is al op het Voortgezet Onderwijs en… nou ja… dan houdt hij het bij hulp aan zijn broertjes.