[i]De onderste twee foto’s zijn van een bezoek aan de fam. J. Winkels die onder in de stal fokzeugen huisvest en boven in 6000 legkippen heeft.[/i]
Zondag 11 juni 1972
Zo het eten is weer op. Het meisje van Albert, een vriendelijk aardig meisje, zat naast me aan tafel. Ze komt van geboorte uit Tiel bij Geldermalsen. Ze verstaat en spreekt aardig Hollands. Bij het afscheid nemen zegt ze heel rustig tegen me: ’Als je hier weer komt mag je weer naast me zitten.
H Nijkamp zegt: ’We gaan naar de kerk, ga je ook mee?’ Ik had graag mee gewild maar ik vertrouw het niet om zolang van de wc weg te blijven, zodat de anderen naar de kerk zijn, een half uur hier vandaan. In die omgeving hadden ze vroeger gewoond.
Ik zit dan nu hier aan tafel te schrijven. Herman heeft de tv voor me aangezet zodat ik toch nog een kerkdienst kan volgen. Het zingen vind ik machtig indrukwekkend, op de Leger des Heils manier. Daar word ik oud van. Het valt ons elke dag weer op, waar je ook komt, dat ze zo kerkelijk zijn. Welk geloof ze ook hebben, zover ik het kan bekijken leven ze er ook naar.
Het heeft vannacht flink gevroren zodat de aardappelen, aardbeien en tomaten aardig zwart lijken. Herman had gisteravond nog wat bloemen ondergedekt. Maar Riek zegt: ’Het is jammer maar dat moet zo zijn, daar kan ik me bij neerleggen, maar dat de koeien er van de week in zijn geweest, daar kan ik me niet bij neerleggen.
Stop, eerst naar de wc. Ziezo dat is ook weer gebeurd.
Op de tv zongen ze, de wijs tenminste, Leid vriend’lijk licht, door duister omringd, leidt Gij mij voort.
Gisteren stond er in de krant dat er een wolkbreuk was geweest in Rapid City in Zuid Dakota. Dat ligt in een dal, daar waren auto’s met mensen en al van de wegen gespoeld. Er waren al 50 doden en 300 vermisten. En daar had de dominee het net over op de tv en herdacht deze mensenlevens.
We zeiden tegen elkaar toen we dat zagen in de krant: ’Daar zijn wij ook door gekomen, daar was toen net die onweersbui met veel hagel geweest. Het water stroomde toen nog over de weg’. We kwamen toen net van de Black Hills, ook daar had het ontzettend geregend. Dat doet je toch wel wat.
Van de week een paar brieven gekregen, van Vader en één van Grada Dinkelman. Ja, ik kan me nu beter voorstellen van Herman hoe het is om een brief uit Holland te krijgen, wat zijn die toch welkom hier in den vreemde. Ik vind het zo jammer dat we niet hebben gehoord hoe het bij Herman D. en Johan B. met de koeien gaat. Vader schreef wel dat Johan de koeien weer teruggebracht had, hoe kwam dat toch? Maar dat horen we wel als we thuis komen.
Ja het is heel gek, we hebben het heel best naar onze zin gehad, dat vergeten we niet gemakkelijk weer, maar nu de tijd om is zijn we blij om weer naar huis te gaan.
Zo, Albert en z’n meisje Liesje zijn weer terug uit de kerk. D anderen komen nog, zegt Albert. H.J. is met mensen over de veehandel aan het praten buiten de kerk in Drayton.
Vanmiddag komt de fam. Ribbink hier, de ouwe baas, de zoon met z’n vrouw en de 4 kinderen, ook met het eten en vanavond gaan we even op bezoek bij hun dochter Willemien en hun aangenomen zoontje. Ze zijn net zaterdag teruggekomen van een week of drie vakantie in Holland . Ze hadden slecht weer gehad, maar 3 mooie dagen. Toch hadden ze zich best vermaakt.
Maandag 12 juni 1972
Het is de laatste dag van onze vakantie. Het is niet meer zo koud, het heeft vannacht ook niet gevroren. Het is wat bewolkt, vochtig en dus iets groeizamer. H Nijkamp en zoon zijn van plan om eerdaags te gaan maaien, alfalfa. Hij heeft een machine die maait en kneust en op rijen legt. Vorig jaar hadden ze 20 ha in de silo geblazen.
H.J. is aan het nakijken waar we naar toe moeten bellen voor onze terugreis. Ik zal even een briefje schrijven naar Herman en Nettie in Amerika.
Zo, weer terug van weggeweest. Een oude dienstkameraad van H.J. was vandaag 25 jaar getrouwd en dat waren weer kennissen van de fam. Nijkamp. Zodoende zijn we daar heen geweest. We zeiden tegen elkaar: ’Daar zullen we wel niet zoveel aan hebben, maar dat viel geweldig mee. Het waren mensen van geboorte uit Almen, Varsseveld en Lichtenvoorde, allemaal Hollanders. Onderweg vonden wij uit dat er een vrouw Heijink uit Almen bij was geweest, een zuster van Jan Heijink die met Alie Jansen is getrouwd.