‘Ik moet jullie toch even iets vertellen’, zei een van onze medezwemsters bij de koffie. ‘Wat ik nu meegemaakt heb met de kleinkinderen, je blijft lachen. Zo leuk’. En ze vertelt:
Tante Fien is ze voor ook voor onze kleinkinderen. Ze doet net of het haar eigen kleinkinderen zijn. Ze is stapel op ze, net als ze was op hun moeder toen die nog klein was. Fien is nooit getrouwd, ze is haar leven lang juf geweest en dat was ze met liefde. Nu is ze al een aantal jaren gepensioneerd en jammer genoeg begint haar geheugen haar in de steek te laten, vooral haar korte geheugen. Ze begint te dementeren. Mijn man en ik staan haar bij, ze heeft alleen ons. Zo heeft ze haar huis verkocht en woont ze nu in een aanleunappartement en wordt ze goed verzorgd. Wel moet ze elke maand een flink bedrag betalen voor die goede zorg, dik 700 euro. Gelukkig heeft ze het geld van haar huis, zo kan ze er rustig blijven wonen. Wij komen regelmatig bij haar en nemen vaak de kleinkinderen mee. Terwijl we afgesproken hebben wanneer we komen is ze altijd weer blij verrast: ’Wat leuk dat jullie er zijn, zo onverwacht!’
De kleinkinderen vinden het gezellig bij tante Fien, er is altijd wel iets lekkers in huis. En… tante Fien heeft een ‘schatkist’. Ik zorg altijd dat er voorraad in zit. Zo kan ze wat boodschappen doen en ook af en toe de kinderen iets extra’s meegeven.
Pas was ik met de beide kleinkinderen bij haar op bezoek en ook nu zei tante Fien: ’Cora geef jij mijn schatkist even aan?’ En daaruit gaf ze de beide kinderen ieder 4 briefjes van 10 euro. ‘Maar tante Fien, dat is toch veel te veel’, zei de een. Ze deed weer een biljet van 10 euro terug in het kistje. ‘Ze moet ook haar hotel nog betalen’, zegt de oudste tegen haar broertje. ‘Ja, veel te veel’, zei ook de andere en legde ook 10 euro terug. Nee, tante Fien vond niks te veel, maar liet het aan hen over. Ze keken elkaar nog eens aan. ‘Maar het màg wel’, zei de een en keek haar broertje vragend aan. Ze pakte het tientje weer uit het kistje. ‘Ja… het màg wel’, zei ook de andere en pakte ook zijn tientje weer terug.
Tante Fien zei niks maar haar oogjes glinsterden en ze had weer wat te vertellen aan haar medebewoners.