‘Weet je waar ik nog wel eens zin in heb?’, zei Wim vanmorgen toen we op de schommelbank bij de wei zaten.
‘Nou?’
‘Een frikandel speciaal’. Dat eten we nooit meer. Tegenwoordig wordt het meer als junkfood gezien, maar vroeger was het favoriet bij een avondje visite. Gerhard kan ze heel goed maken. We zitten herinneringen over Gerhard op te halen en ik ontdek een paar gebeurtenissen die nog vermeld moeten worden. Een ervan zijn de frikandellen bij Johan en Joke in het begin van hun trouwen, toen Gerhard een regelmatige gast bij hen was.
‘O, en weet je nog wel van dat gebit van Ben dat Gerhard opdook toen hij die verloren was in het zwembad? Hij kwam boven met Bens gebit in de mond. Ben vertelde het later in geuren en kleuren.
Inderdaad heb ik een boekje Speciaal voor jou, Gerhard gemaakt. Veel van zijn en onze ervaringen samen heb ik opgeduikeld in mijn brein. Ook Wim deed mee en die wist weer andere belevenissen dan ik.
Nu kreeg ik de vraag van zwager Henry om een exemplaar. Ik had er niet bij stil gestaan dat er meer belangstelling voor zou zijn omdat het voor Gerhard persoonlijk bedoeld was. Maar het is best leuk geworden, al zeg ik het zelf.
Ik belde daarom Gerhard of hij er bezwaar tegen heeft dat meer familieleden of goede vrienden van zijn leven willen genieten.
‘Nee hoor, geen probleem’, vond hij.
Als nu nog iemand interesse heeft in de belevenissen van Gerhard, vooral uit zijn verleden? Je mag je melden en laat ik er een paar extra printen.
