Het begint iets te wennen, hebben jullie dat ook? De temperatuur stijgt nog steeds en ’s middags hoef je echt niet aan de poets te gaan of in de tuin te gaan werken. We beginnen hier een voorbeeld te nemen aan de Italianen en Spanjaarden, gewoon siësta houden, een beetje lange siësta want de temperatuur blijft lang hoog. Als het te gek wordt zetten we nog even de ventilator er bij aan.
Buurvrouw Anja kwam al even poolshoogte nemen hoe deze oudjes zich hielden in de tropische hitte. Ze bracht meteen een leuke theepot mee in de kleur die past bij mijn Makkumer kommetjes. De jongens komen ook geregeld even aan voor een spelletje en een ijsje nu ze vakantie hebben.
Maar wat is het ’s morgens aangenaam.
Het enige waar ik druk mee ben is het bewateren van de bloemen vlak om ons huis. We hebben daarvoor drie regentonnen. Twee zijn al leeg en de derde schiet ook op. Dat je toch niet altijd ongeschonden uit de strijd van dat water geven komt, bleek afgelopen zondagavond. Ik dacht nog vlug even een gietertje te vullen bij de derde regenton toen ik even verkeerd stapte, gewoon op een kei. En daar ging deze oma met de lege gieter nog in de armen geklemd. Ik lag er wat ongelukkig bij en dacht meteen aan het advies dat Rick voor me heeft in dit soort gevalletjes: Stil blijven liggen. Dat deed ik en warempel… alles bewoog nog. Maar om overeind te komen was nog een dingetje. Ik wilde Wim niet roepen, want dat wordt paniek, maar met veel inspanning in deze ongelukkige positie lukt het toch om overeind te komen. Slechts één schaafgewond aan een onderarm en een dikke bult op mijn scheenbeen. Wim verleende eerste hulp. Schoon wassen met water en zeep, ontsmetten en een pleister er op Een pakket ijs liet de bult op het scheenbeen gauw slinken.
Waarom ik dit nog even vertel? Vanmorgen stootte ik even met die plek ergens tegenaan en ja hoor, bloeden als een rund. Broek onder, zwemtas onder en verder drupte het. Het zwemmen was net achter de rug. Anja had gauw een pakje zakdoekjes bij de hand. Klaar!
