Dan denken wij dat we iets met dieren hebben. Nou wij zijn niet de enige. Een vriendin redde al een paar keer kippen van een legbatterij. En ze hielp een uit de boom gevallen houtduifje tot die zelf op eigen vleugels de wijde wereld in kon. Maar Georgie, zoals ze de kleine noemden bleef in de buurt om af en toe een hapje op te halen en lekker over zijn kopje geaaid te worden. Toch was Gerorgie altijd weer bij zijn soortgenoten.
Maar nu dan onze tegelaar Henkie. Hij had lange tijd een kauwtje die ’s nachts binnen was. Hij noemde hem Kraai. Elke morgen werd Kraai losgelaten en ging op het dak zitten fluiten. Toen er op een dag schilders in de buurt waren hoorden die dat speciale fluitje van Kraai en keken nieuwsgierig rond waar dat fluiten toch vandaan kwam. Ze dachten zelfs aan een eenzaam dametje dat verlegen was om een man, tot hij vertelde dat het speciale fluitje van zijn kauwtje was.
Hij kan zo boeiend over zijn dieren vertellen. Zo had hij als kwajongen een ekster uit het nest gehaald vlak voor dat ze uitvlogen. Hij had er vanonder het nest een touwtje doorheen gehaald en om een pootje van een van de jongen geknoopt. Toen ze uitvlogen had hij hem zo kunnen pakken en daarna tam gemaakt. Hij had Ekkie altijd bij zich. ’s Avonds mee naar binnen, ’s morgens naar buiten en zelfs mee in de auto naar zijn werk. Af en toe klaagde zijn moeder dat er geen lepeltje meer over was. Ekkie zeker.Dan moest hij maar eens in de dakgoot gaan kijken. Daar lag de buit op een hoopje, netjes verzameld. Overdag bleef Ekkie gewoon in de auto, alles zat onder de poep behalve de stoel van de chauffeur. Henkie was dol op Ekkie, zijn vriendje.
Op een dag ging het mis. Iemand had Ekkie uit de auto gehaald, kon het waarschijnlijk niet hebben en haalde deze streek uit. Tja…
Jullie snappen wel dat Storm en ook Queeny niet bij hem weg te slaan waren want ook met honden heeft hij snel een band.
