Wim slaapt meer dan dat hij eerder deed. Hij moet maar naar zijn lichaam luisteren en gewoon even lekker gaan liggen. Hij heeft een fijn bed waarmee hij alle kanten op kan. Hij is net als zijn moeder, doe kon ook altijd zo goed slapen terwijl je andere ouderen hoort over hun slaapproblemen. Wim niet, ik hoor hem meestal al na een minuut de bekende geluiden maken. Mijn uitje op donderdag is het vaste rondje het Goed met Susan, heel ontspannen altijd. Ik scoorde zowaar nog wat voor 2 euro: een leuk dasje voor op mijn donkerblauwe trui, een fotoboek om alle kaarten en goede wensen een plekje te geven, een bakje voor Wim z’n medicijnen en een kopje met een hond er op. Moet kunnen toch!
Vanmiddag gingen we samen op pad met de rolstoel achterin. Gewoon winkelcentrum Angelslo. Dat is lekker overdekt en gingen we van de ene winkel naar de andere. ‘Och’, zei Wim, ‘zo er op uit samen is toch fijn, ik voel me er helemaal goed bij’. Alleen daarvoor zou je toch al gaan. Wim kan altijd moeilijk langs de warme kippen aan het spit komen en we namen maar een halve kip mee die meteen thuis uit elkaar geplukt werd. Wim z’n werk.
Tegelaar Henk kwam de tegels in de badkamer nog invoegen en de glasplaat brengen. Morgen wordt er de laatste hand aan gelegd.
Zaterdag is de grote dag, gaan we badderen in een echte inloopdouche.
