Dezelfde tafel, maar even bijna 10 jaar terug. Wat een mooie herinneringen aan het bezoekje van Diny en Dirkje:
Wim maakte een goede beurt bij de beide dames die op bezoek waren. Hij was n.l. de kok. En een goede kok heeft alles goed voorbereid. Nadat Diny en Dirkje waren gearriveerd maakten we plannen voor de dag en na de koffie gingen we naar mijn favoriete shop: Het Goed. Alledrie vonden we iets van waarde en toen we weer aan het Schoolpad terug waren stond ons soepje gereed mèt wat kaarsen ernaast. Wim had zo gauw geen standaards kunnen vinden, maar die is nooit voor één gat te vangen. Hij wilde romantisch tafelen met ons en had een paar aardappels gepakt. maakte er met de appelboor een gat in voor de kaars.
Die middag had hij rust want wij drieën gingen nu echt het dorp in. Emmen werd goedgekeurd al vonden Diny en Dirkje het ook jammer dat er weinig oude gebouwen over zijn. We haalden die dag onze kilometers wel want Emmen Centrum is vrij uitgebreid. We bekeken zelfs de expositie in de Grote Kerk èn we gaven de Emmer middenstand een nieuwe impuls. Dirkje was nu helemaal klaar voor de bruiloft van hun jongste zoon. Diny hield vol tot we een goede schoenenzaak gevonden hadden en ik denk dat Dirkje erg blij was met haar makkelijke en toch chique schoenen. De opruiming was al in volle gang, maar wij hielden ons geweldig in vond ikzelf. Diny scheurde zich met moeite los van een aparte en leuke rok omdat ze er niets bij kon vinden om te dragen. Eigenlijk kwamen we voor de kopjes van Makkummer aardewerk die van Peer altijd verkocht, blijken die niet meer gebakken te worden. Toen we eindelijk neerstreken bij de Kamer voor een cappuccino zuchtten we tevreden en besloten dat dit voor herhaling vatbaar is. We redden het nog net om op tijd bij Wim aan te schuiven voor de pilaf, het recept van schoonzus Marry. Opnieuw een succes. Intussen maakten Diny en Dirkje bij de kok weer een goede beurt met ieder een bosje freesia’s waar Wim zo gek op is. Hij glom ervan….