Vroeger en nu…

Wanneer ik achter de pc kruip om mijn stukje te schrijven gaan mijn vingers vanzelf langs de toetsen. Mijn brein geeft onmiddellijk door wat er gemeld kan worden over heden of verleden en vaak een combinatie er van. Vandaag is mijn hoofd nog leeg, we beleven weinig spectaculairs meer en vandaag zijn er zelfs geen ondeugden van Storm of Dirk te melden. Door de week hebben we een redelijk vast schema, bij Wim is dat strakker dan bij mij. Eerlijk is eerlijk: ochtendoefeningen, wassen, plassen, tandenpoetsen, ontbijt, krant, even een woordzoeker, koffie, hometrainer en dan de Max geheugentrainer. Een ochtend is zo om.
Zoals meestal op maandagmiddag was Ria hier en we breien er samen wat af. Ik leer haar sokken breien. Ik kan het met de ogen dicht. Zal ik van mijn moeder hebben. Die breide in haar jonge jaren op de keukentafel een sok per dag. Aan het eind van haar leven breide ze nog 12 paar sokken voor Johan z’n uitzet, zodat hij er voorlopig warmpjes bij zou zitten.
Blijkt toch lastig als het je eerste keer is. Ria is een perfectionist. Maakt ze een foutje dan moet die op de enige juiste manier hersteld worden al moet ze er een halve sok voor uithalen. Ik maak van een foutje geen probleem en los het op misschien niet de mooiste maar wel gemakkelijkste manier op. Net als het oplossen van een woordzoeker uit de krant. Wim wil eerst strak alle woorden vinden en daarna de oplossing opschrijven. Ik begin al op te lossen als ik ¾ van de woorden heb gevonden.
Het werd nog extra gezellig toen Jan Ria kwam ophalen en we aan de koffie gingen. Met Ria en Wim moet je niet over lekker eten beginnen want dan komt alles van vroeger weer langs. Varken slachten, zure zult, de weck, de carrousel diepvries bij de Lindese molen en zelfs de wastobbe kwam langszij. Hoezo…. Vroeger was alles beter?
Zo zitten we in heden en ook verleden en we verbazen ons erover dat er in één generatie zoveel is veranderd.