2008–"Uw moeder is haar horloge kwijt", meldt de zuster in de dagopvang van zorgcentrum De Bongerd wanneer we haar ophalen om op haar eigen kamer koffie te drinken en bij te praten. "We hebben haar hele kamer al op de kop gezet"!
Wim doet het even later nog een keer, maar nee ..het horloge heeft pootjes gekregen.
“O, ik koop me geen nieuwe ", zegt moeder nog. "Je zult zien dat ik hem dan net weer heb"! Ze maakt zich meer zorgen over het feit dat ze misschien gekke dingen gaat doen of zeggen. Maar daar merken we gelukkig niks van.
Ze oefent uitgebreid op onze namen, want ze heeft ergens de angst dat ze hier weg moet wanneer ze nog vergeetachtiger wordt. Daar was al eens sprake van omdat ze telkens ging zitten fluiten wanneer ze zich verveelt. Ze zou dan op een verpleegafdeling geplaatst worden. Toen echter de psychologe en later een arts bij haar kwam praten was ze nog zo gehaaid met haar antwoorden dat hier helemaal geen sprake meer van was. We kwamen eens nèt op bezoek toen de psychologe bij haar was. Moeder vertelde precies wie we waren en dat we helemaal uit Emmen komen, waarop de psychologe zegt: "Nou dan ga ik maar…misschien kom ik morgen nog even weer terug". "Nou"….antwoordt moeder, "Als ik dan weer bezoek heb dan is daor het gat van de deure"! "Ja", zegt ze later…"Ik bun misschien wel een grote kattekop, maor ik laote niet oaver mien lopen".
Eens liepen we met haar over de gang, toen er een jong vrouwtje gebukt een kast aan het leegruimen was en er een stukje blote rug te zien was. Ik zag het al aankomen, maar ik was net te laat. Voor ik haar tegen kon houden kriebelde ze haar al op de blote rug. Ach…die moest er om lachen. "Ha tante Siet…hoe is het er mee?"
Als het niet gekker wordt….!
Op "de Binnenplaats" zoals de dagopvang genoemd wordt zitten ze al op haar te wachten. We gaan daarna nog even naar Ben en Niesje. Bij Henry en Tonny keek je zo donker in dat die wel weg zullen zijn.
We melden Ben en Nies het horloge-mysterie. "O", zegt Niesje, "dat heb ik meegenomen want daar moest een nieuw batterijtje in".

Wim met z’n bijna 95 jarige moeder.

"Uw moeder is haar horloge kwijt", meldt de zuster in de dagopvang van zorgcentrum De Bongerd wanneer we haar ophalen om op haar eigen kamer koffie te drinken en bij te praten. "We hebben haar hele kamer al op de kop gezet"!
Wim doet het even later nog een keer, maar nee ..het horloge heeft pootjes gekregen.
O, ik koop me geen nieuwe ", zegt moeder nog. "Je zult zien dat ik hem dan net weer heb"! Ze maakt zich meer zorgen over het feit dat ze misschien gekke dingen gaat doen of zeggen. Maar daar merken we gelukkig niks van.
Ze oefent uitgebreid op onze namen, want ze heeft ergens de angst dat ze hier weg moet wanneer ze nog vergeetachtiger wordt. Daar was al eens sprake van omdat ze telkens ging zitten fluiten wanneer ze zich verveelt. Ze zou dan op een verpleegafdeling geplaatst worden. Toen echter de psychologe en later een arts bij haar kwam praten was ze nog zo gehaaid met haar antwoorden dat hier helemaal geen sprake meer van was. We kwamen eens nèt op bezoek toen de psychologe bij haar was. Moeder vertelde precies wie we waren en dat we helemaal uit Emmen komen, waarop de psychologe zegt: "Nou dan ga ik maar…misschien kom ik morgen nog even weer terug". "Nou"….antwoordt moeder, "Als ik dan weer bezoek heb dan is daor het gat van de deure"! "Ja", zegt ze later…"Ik bun misschien wel een grote kattekop, maor ik laote niet oaver mien lopen".
Eens liepen we met haar over de gang, toen er een jong vrouwtje gebukt een kast aan het leegruimen was en er een stukje blote rug te zien was. Ik zag het al aankomen,maar ik was net te laat. Voor ik haar tegen kon houden kriebelde ze haar al op de blote rug. Ach…die moest er om lachen. "Ha tante Siet…hoe is het er mee"?
Als het niet gekker wordt….!
Op "de Binnenplaats" zoals de dagopvang genoemd wordt zitten ze al op haar te wachten. We gaan daarna nog even naar Ben en Niesje. Bij Henry en Tonny keek je zo donker in dat die wel weg zullen zijn.
We melden Ben en Nies het horloge-mysterie. "O", zegt Niesje, "dat heb ik meegenomen want daar moest een nieuw batterijtje in".