Het wordt voorjaar. Zaten we 10 dagen geleden nog tussen sneeuwbulten en ijs, nu vliegen de sneeuwklokjes en krokussen de grond uit.
De herderin van Balloo werd verrast door de geboorte van 20 lammetjes. Daar had ze niet op gerekend. De boosdoener bleek een klein zwart Drents ramlam dat nog bij de moeder dronk en die had ze er daarom maar iets langer bij laten lopen. Ha! Mooi gezicht al die zwarte lammetjes. Het haalde de krant èn het journaal.
Zij is niet de enige die zo verrast werd.
Een paar jaar geleden waren de meeste lammeren hier al geboren. Eén schaap was gust gebleven, jammer dan. Totdat er midden juni ineens toch een klein lam bij liep.
Ik belde Rob: ’Gefeliciteerd met de gezinsuitbreiding. Je guste ooi is moeder geworden.’
‘Whaaat? Dat kan niet, dat kan nooit. Geen ram bij geweest’. Even later komt Rob zijn aanwinst bekijken. Hij heeft intussen nagedacht over deze onmogelijke onbevlekte ontvangenis. Hij herinnert zich nu dat de ooi een tijdje binnen heeft gestaan in de ziekenboeg en dat er ook een kreupel ramlam bij was die weg zou gaan. Nooit bij stil gestaan dat die dat zou kunnen redden.
Net als de herderin is Rob een ervaren schapenhouder, maar een verrassing is altijd leuk. In elk geval voor mij.
Rob vindt een laat lam alleen maar lastig want die kan aan het eind van het seizoen nog niet bij de moeder weg. En die moeder heeft tijd nodig om te herstellen voor het dekseizoen begint.
Foto: Ik kon geen foto terugvinden van deze ‘verrassing’. Daarom deze foto van een van mijn favoriete rassen: Herdwick ooi met lam.