Zien jullie d’r nou ook een wild varken in?
Toen we hier kwamen wonen gingen we iedere dag met de honden naar het bos een stukje verder aan het Schoolpad: het Oeverse bos. Het is echt nog een stukje puur natuur. Scott en Kim liepen ook netjes bij ons op het paadje. Het zijn bordercollies…, geen jachthonden. Dit soort blijft gewoon bij je ook als je ze los laat lopen. Ik ontdekte helemaal op de verste uithoek een grote boomstronk… een hele mooie…vond ik. Ik had het Mark al een paar keer gezegd dat ik die zo mooi vond. Mark was toen nog samen met Hilda en die gaan met de kruiwagen en kar die stronk ophalen. Het heeft ze nog heel wat zweetdruppeltjes gekost. Sinds die tijd ligt hij mooi te wezen bij de vijver. Een paar piepkleine kaboutertjes zitten op een schommeltje aan een punt.
Toen de vijver net uitgegraven was en er omheen aangeplant, kwam buurman Wielens op de koffie met een zak boontjes uit eigen tuin. Dat deed hij vaker op zaterdagmorgen en we vonden dat altijd gezellig. Hij bekijkt onze nieuwe vijver en roemt de keurige aanleg.
“Alleen dat lilleke ding daor die mo’j wel weg doen”, zei Harm terwijl hij m’n geliefde boomstronk aanwees.
Nee… Harm hield van netjes en glad. Hij ging altijd op weg met glimmend gepoetste schoenen. Hij had ook mooi haar met iets slag er in, maar hij kamde net zo lang tot alles netjes recht lag. Zijn nicht Anneke vroeg hem altijd mee wanneer ze weer examen moest doen als herenkapster.
Nee… Harm dat lilleke ding daor… dat blif. Vorig jaar heeft onze tuinadviseur Gerald hem ontdaan van te overdadig klimop en ik kreeg van hem een prachtige kerstroos om er bij te planten.