Het leek eventjes of de tijd had stil gestaan toen ik de bodem aan het uitschrapen was van de pan van de pudding die bedoeld was om bitterkoekjespudding voor morgen. Ken je dat… dat lekkere laagje onderin dat al een beetje bruin begint te worden. Diny en ik waren er vroeger gek op om de panne løøg te meugen krabben.
Kortgeleden waren we bij Ben en Niesje en die laatste is een meester in toetjes maken. Zij had bitterkoekjespudding gemaakt. Je kon de rum proeven. We besloten meteen om ons er met kerst aan te wagen en nu staat die pudding dan af te koelen en op te stijven. De smaak is goed, maar of hij heel uit de vorm komt … is de vraag.
Johan was vroeger gek op griesmeelpudding en nu nog, hoorde ik pas. Hij was amper 3 jaar toen hij al op een stoel bij het gasstel stond om de griesmeel gemengd met suiker door de melk te roeren, want hij moest en zou die pudding hebben. Doorzettertje hè? Was hij toen al.
We zijn precies op tijd klaar om met zakdoek in aanslag op de bank voor [i]All you need is love [/i]te gaan zitten. Het is weer janken. We kunnen er slecht tegen… al die emotie, maar kijken toch. We kicken dan even af bij André van Duin. Het begint al aardig greun te worden zoals mama dat steeds noemde.
Wim vraagt al naar het zout om de gladheid te lijf te gaan. Al kwakkelt het en dooit het tussendoor…we krijgen een witte Kerst
