Hetty Site

Moedertje Kim en vadertje Scott

Ineens was het zover. Scott kreeg de reuk van de loopse Kim in z’n neus. Hij was intussen al 2,5 jaar, dus echt volwassen. En het was ook zo gebeurd. Op een gegeven moment gaf Kim aan dat ze dat gesjouw van Scott achter haar aan wel gezellig vond en hup. Tja… Wim zag de bui al hangen. Ie-j zult zien… een nös met jong’n… hoe rake wie-j ze kwiet. Maar voor ze geboren waren hadden we al aanmeldingen. Twee collega’s van Wim en Linda, ons buurmeisje meldden zich aan. Bovendien was er een collega van Derk van Linda die interesse had. Op een middag waren we met de honden naar het bos geweest en toen we naar binnen wilden waren we Kim even kwijt. Toen we riepen kwam ze aangerend. Ze gaat in haar mand liggen en begint even later aan iets te vreten. Het leek op een nageboorte. Waar was het jong dan?… Wij naar buiten en kijken op de plek waar we het laatst waren achter bij de wei. En daar vonden we een al wat afgekoelde pup, maar levend en wel. We hebben de kleine dicht tegen Kim aangelegd en ondergedekt met een deken. Een paar uur later kwam de tweede en dat ging zo door. En mooi dat ze waren, alle zeven! De laatste was een heel kleintje, maar zeer levendig.
Wim had een hok gemaakt naast de open haard van de oude bedbodem van het huwelijksbed van Willem en Hillie Dubbelhuis.
Kim bleek een uitstekend moedertje en de eerste vier weken hadden we er geen omkijken naar. Eigenlijk bedoel ik natuurlijk dat we juist alleen maar hoefden te kijken. Er kwam veel kraamvisite en zonder advertenties waren we de 7 pups zo kwijt.
Na vier weken begon het karwei… ze moesten bijgevoerd. Een paar keer Brinta per dag en wat later de brokjes, maar onveranderd het toetje aan de borst van moeder Kim. Het was een genot om mee te maken. De kleintjes raakten gewend aan alle geluiden die bij een huishouden horen. Het was in de tijd dat onze nieuwe badkamer geïnstalleerd werd en het uitbreken van een muur en het verwijderen van de oude tegels en bad maakte een hels kabaal maar ze verblikten of verbloosden er niet van. Ze lagen veilig bij hun moeder en dan kan ze immers niets gebeuren.
De eerste keer dat we ze mee naar buiten namen was in de kruiwagen en steeds kwamen de nieuwe bazen en aanhang kijken en genoten net als wij. Na 7 weken was het uit met de pret voor ons en de één na de ander werd opgehaald. Wat zeg je? Zielig voor de moeder? Helemaal niet… die was blij dat ze van alle zorgen en gesjouw achter haar aan af was. Kim herstelde snel van alle inspanning en na een week was het net of er nooit pups geweest waren. Het is nu 12,5 jaar geleden en regelmatig horen we nog van Bowie,Skipper, Scotty, Indra, Floris en Senna.