Het was net een jaar na de ramp toen bleek dat er opnieuw problemen rezen. Dit keer was Hendrik van der Kolk niet van plan om nog langer pacht te betalen aan de gemeente Zwolle, terwijl de stad toch het recht van het veer en het overzetten had. Het is niet duidelijk of het kwam door de schade na de ramp in 1845 of door de aanleg van een brug bij het Katerveer dat Hendrik dwars ging liggen. De stad Zwolle sloot hierna een pachtovereenkomst met Gerrit de Weert Jacobsz. uit Hattem. Maar Hendrik ging gewoon door met het overzetten met zijn boot. Het werd een slepende rechtszaak. Gerrit de Weert eiste het exclusieve recht van de stad Zwolle en eiste een schadevergoeding van Hendrik van der Kolk. Ook de stad Zwolle kwam met een pachtnota van 225 gulden, maar ook dit werd niet door Hendrik van der Kolk betaald. Hendrik ging gewoon door met zijn veerdienst. Er kwam pas een eind aan het gedoe toen de Weert in 1849 overleed en de stad Zwolle geen andere gegadigden kon krijgen om een pachtovereenkomst mee af te sluiten. De exploitatie bleef in handen van van der Kolk èn er werd geen pachtsom meer betaald. Die opa… !
