Computers zijn rare dingen. Ze doen nooit wat je denkt dat ze doen. Als je ook maar een punt of komma vergeet word je meteen afgestraft: adress unknown. Zomaar zonder fatsoenlijke redenen gooien ze je mail in de afdeling ‘ongewenste email’. Het zal er mee te maken hebben dat ze de taal niet als Nederlands herkennen. Zo opende ik vanmorgen toevallig een paar mailtjes in de afdeling ‘ongewenste email’ waar ik erg voorzichtig mee ben en ze meestal meteen weggooi. De titel van de ene was: Boh Foi Toch en dat is meteen de naam van een door mij zeer gewaardeerde Achterhoekse streektaalgroep met Hans Keuper als ‘veurzanger’. Die open ik natuurlijk wel. Met zoveel gevoel zingen ze voor mij de sterren van de hemel omdat ik me helemaal in hun belevingswereld kan verplaatsen. Het liedje dat me altijd bij zal blijven is die van ‘Jantje en zien hundjen in de plee’. Meteen zie ik het beeld voor me van de ouderwetse houten plee die we op de Boomgaard nog hadden met de stukjes krantenpapier in een bakje ernaast voor het nawerk. ’t Geet aover Jantje met zien hundjen den e neet met moch nemmen naor ’t huusken en dee em tussen de dunne beentjes deur glipt. Och arme…
Marianne uut Eerbeek zal er ok een leefhebber van waen want van heur kwam de mail met de beste wensen veur de Kasdaagn. Baovendien schrif zie-j ok wal in’t Achterhooks en dat dut mien altied good, dat dut et. Now jao.. Kasdaagn he-w ehad en daorumme wense ik heur en oele allemaole een gloepens goed nie-jjaor en ‘völle heil en zegen’… en ‘völle hazen en knienn’ zoas de kinder vrogger zeien bie-j ’t niejaorscheetn in de buurte.
Met een klik op de titel….