Hier toch al samen op de foto op 3 maart 1965.
De voorbereidingen voor de begrafenis van Niesje zijn in volle gang. Wij mogen er ook deel van uitmaken. Wim en ik hebben samen een mooie veldkei uitgezocht om de plek te kunnen aanwijzen voor de kleinkinderen waar Niesjes laatste rustplaats is. Wim en Mark hebben de kei naar mijn keetje gebracht om er Niesjes naam op te zetten. ‘Oma Niesje’ komt er op te staan.
En dan gaan meteen je gedachten naar onze tijd samen met Niesje.
Bijna mijn hele leven vanaf de tijd dat ik Wim leerde kennen was Niesje er onderdeel van. Ze logeerde in die tijd al regelmatig bij haar tante Siet en de jongens aan de Dorpsweg in Hattem. Er werd wat afgelachen wanneer Niesje er was. En ook tante Siet en de jongens logeerden vaak in Zoetermeer. Toen wij trouwden in 1965 was er nog niet sprake van een relatie tussen Ben en Niesje. Toch staan ze regelmatig samen op een foto. Maar toen Rick gedoopt werd in Aalten in 1967 kwam de aap uit de mouw. Na wat heen en weer schrijven en brieven die met BG als afzender in Zoetermeer aankwamen was het zover. ‘Ben en ik… we houden van elkaar’, was de zin die oom Paul en tante Catrien te horen kregen. Nou waren ze altijd al gecharmeerd geweest van Ben, maar ja Siet en Paul waren neef en nicht. Kon dat allemaal wel met het oog op de toekomst? Toen echter de huisarts van de familie geen enkel bezwaar aanvoerde sprak oom Paul de gevleugelde woorden tegen Ben: ’Voor een fles Bokma mag je d’r hebben’. Of ze er ook samen van hebben geproefd en op de toekomst geproost hebben weet ik niet. Er werd verloofd en na de diensttijd van Ben werd er getrouwd. Ze hebben regelmatig bij ons in Hengelo en Emmen gelogeerd en hebben vaak op onze verschillende huizen gepast als wij wat verder van huis gingen in de vakantie. En… als er een oudejaarswandeling aangekondigd werd in de buurt waren ze met z’n allen paraat. Ben en Niesje zijn een deel van ons leven en zullen dat blijven.