Toen we een vorige keer met Berdena en Curtis in Barchem op de begraafplaats waren met tante Jantje, Ben en Diny en ook Erna, vertelde tante Jantje dat ze het maar niks vond dat alleen de afm. Eggink en ‘De Boskamp vermeld stond. Erna beloofde haar om het later te laten veranderen. En zo is het gebeurd. Henk Braakhekke nam deze foto en mailde hem ons toe. Het is wel niet geweldig leesbaar, maar alle namen staan er op.

Nee.. Niesje wilde geen echte gebruikelijke steen op haar graf. Zij schaart zich in de rij achter het gedachtengoed van vader Gerard en moeder Sietje van der Kolk. Vader Gerard werd nog wel eens aangehaald in de gesprekken met: ‘Op ’t kerkhof he’j niks meer te zuuken’ en ‘Ie hoeft daor gien bloemen hen te brengen. Zet ze maor op taofel, dan he’j d’r teminsten wat an’. Maar dat een graf niet meer te herkennen is, vinden de kinderen en vooral de kleinkinderen geen aardig idee. Voor moeder Siet, die bij haar man begraven is, hadden Wim en ik al wat Drentse keien aangevoerd. Een paar wat grotere voor vader en moeder en vier kleintjes als een verwijzing naar de vier zonen. Ben gaf aan dat het misschien een idee zou zijn voor de kleinkinderen om een Drentse steen mee te brengen met alleen de naam van oma Niesje er op. Nou dat kan gebeuren, stenen genoeg hier. Gisteren brachten we de steen mee naar Hattem en de kleindochters mogen er allemaal een hartje, sterretje, vlindertje of iets ander kleins op tekenen. Dat werd door de aanwezige kinderen al graag gedaan.
Het is ook goed om wat te doen te hebben in die dagen voor de begrafenis van Niesje. Er kwam veel bezoek. Achter een scherm in de achterkamer stond Niesje opgebaard, in haar eigen vertrouwde omgeving. Naaste vrienden liepen af en aan. Er werd zomaar een pannetje soep gebracht door een goede vriend, met liefde gemaakt. De kinderen waren druk met koffie zetten, opruimen, afwassen, koken. En de kleinkinderen? Die speelden zoals ze gewend waren, mooi om te zien. Ik maakte intussen een paar bloemstukken. Veel takken en bloemen uit onze tuin had ik al meegebracht en Niesjes favoriete roze rozen werden er verder in verwerkt. ‘Prachtig, niets meer aan doen’, was de reactie. Hoewel ik altijd snel met mijn zakcameraatje klaar sta, ben ik dat gisteren vergeten. Ariën maakte wat foto’s en ik hoop dat hij er eentje opstuurt.