Ook deze prachtige foto vond ik in ‘de oude doos van tante Jantjen’. Hij is genomen toen ze al op de Boschheuvel woonden, de groente- en bloementuin op de achtergrond. En hun laatste hond, ik weet zijn naam niet meer, is er natuurlijk bij.
Dat tante Jantje gek op al haar dieren was wisten we wel, maar hoe ver ze daar in ging?
Ik vroeg haar toen deze hond al heel oud was, of ze nog weer een nieuwe hond zou nemen. Ik kon me tante Jantje zonder hond of kat niet voorstellen. Nee dat was ze niet van plan, want als de hond haar zou overleven… wat dan? Dat wilde ze niet. Ik stelde haar voor dat wij in zo’n geval graag verder voor haar hond zouden willen zorgen. Ook dat wilde ze niet, want om een hond te kwetsen door een nieuw huis en een nieuwe baas te moeten krijgen al waren die nog zo aardig voor het dier… nee ook dat wilde ze een nieuwe hond niet aandoen. En zo gebeurde het. De laatste jaren op de Boschheuvel en later aan de Kerkstraat in Barchem had ze geen hond meer.
[i]Er volgde al snel een mail van hun vroeger buurmeisje Jannie Dinkelman. Die vertelde dat deze hond de voorlaatste hond was, Tommie. De zwarte Labrador die ze hierna kregen was Sita. Zo nu zijn we allemaal weer bij! [/i]