foto: Tante Aart hoorde er helemaal bij in het toen nog jonge gezin van haar broer.
5 jaar geleden–Tante Aart is 100. Ze is niet eens onze tante Aart maar als zus van oom Sjoerd hoorde ze er in de familie helemaal bij. Ze heeft heel wat hand- en spandiensten verricht in het gezin van oom Sjoerd en tante Hermien en net als haar broer Sjoerd werkte ze in diens kleermakerij. De mooiste mantelpakjes en jurken kwamen uit haar handen. Veel van de leerlingen van de School met den Bijbel aan het Hooge in Vorden hebben, net als ik in de zesde klas, naailes van haar gehad. Ik weet nog dat we eens met heel warm weer naar buiten mochten onder de appelboom om daar te naaien. Een andere leerling herinnert zich dat ze ons al naaiend zelfs het Engelse en Franse volkslied leerde…. nee niet het Duitse, dat woord was nog te beladen, zeker in die tijd.
Toen op 23 december 1953 mijn broer Johan geboren moest worden, waren Diny en ik bij voorbaat ondergebracht bij de fam. Aartsen. Ik sliep die nacht ik bij nichtje Gerke in bed en we maakten er met z’n beiden ’s avonds een potje van. Het hele bed lag door elkaar. Het was nog de tijd van de losse lakens en dekens. Opeens schoot Gerke in de stress, want tante Aart was die avond de oppas en ze hoorde een deur en zag haar al aankomen. ‘Gauw gauw… onder de dekens, als tante Aart deze puinhoop ziet… ze slaat ons voor de blote kont…!’ Het viel mee, tante Aart bleek de kwaadste niet. De volgende morgen ging de telefoon in de gang naast onze slaapkamer.’ ‘Een jonge zoon..?’, hoorde ik tante Hermien zeggen, ’en 10 pond en een ons?’ Dat bleek onze Johan te zijn.
Naast de hulp die ze voor oom Sjoerd en zijn gezin was, werd ze dat later voor haar broer Jan toen zijn vrouw tante Beitske onverwacht overleed. Oom Jan was mijn eerste baas in 1962, hoofd van de van Heemstraschool in Hattem. Later werd hij inspecteur van het Onderwijs in Gorkum en daar ging tante Aart wonen om ook dit gezin te steunen. En nog steeds woont ze daar nu ze de 100 jaar heeft mogen vol maken.