We hebben één hele luie stoel. Die staat bij het raam in de achterkamer. Vanuit die stoel kun je lekker tv kijken of zoals toen telefoneren. Die keer had ik Anda aan de lijn en we moesten héél lang bijpraten. Wat mis ik ook haar nog steeds. .Ze was druk. Druk met klussen voor haar werk en met Dick ging ze een weekendcursus moderne kunst volgen. Ze was ook nog vrijwilligster bij de Schouwburg, hield alle contacten met vriendinnen bij, paste regelmatig samen met Dick op Britt en Lynn. Dat zijn intussen ook tieners en Lynn heeft zelfs met haar volleybalteam landelijk succes behaald. Ze hadden hun plannen toen al klaar om nog weer naar hun pied à terre in la douce France te gaan. Bovendien stond er een huttentocht door Noorwegen op stapel. En bij dit alles bleef ze de rust zelve.
Suze had zich die keer bij mij op schoot genesteld. Van hieruit had ik goed zicht op de muur tussen de beide benedenkamers met openingen voor een brede doorgang en een raamopening zonder glas, beiden omrand door zware bruine balken. Ik vertelde die keer aan Anda dat Ben en Diny hier waren met Wims verjaardag en Ben onze benedenverdieping eens aan een kritische blik onderwierp. We hadden wel eens gezegd dat de trap niet zo handig zou zijn als je ouder wordt en de keuken… nou ja. Ben keek nog eens en kwam spontaan met een verbouwingsplan. “As ik oele was en ik wol iets veranderen… dan ging de hele schosteenmantel met de bozem d’r af. Den gebruuk ie-j toch niet. En dan maken ik de kökken tegen de mure van de kamer an. Ie-j mot es zien wat een ruumte da-j dan kriegt. En…. a-j niet wet wa’j dan met dee tegeltjes an mot die d’r noe inemetseld zit dan heb ik d’r nog wel een plaetsken veur.”
Ben is van het antiek en weet er ook veel van. In het Drents museum hebben ze deze tegeltjes ook in dezelfde kleur. Behalve de schrijfmachine van vader Hendrik Jan en een koperen olielampje van de Kringloop is dit het enige wat je onder antiek kunt rekenen in dit huis.
Maar ja…. ik heb een gruwelijke hekel aan verbouwen. In Hengelo ging er eens één muurtje weg tussen benedenkamer en keuken. Je wilt niet weten wat voor een puinhoop dat was.
Nee…de keuken werd daarna stukje bij beetje voorzien van nieuwe apparatuur. Verder vond ik het goed zoals het was. Maar… Ben z’n plannetje onthield ik wel.
Intussen zijn deze plannen nooit uitgevoerd en komt er binnenkort een einde aan ons verblijf hier. Tenminste als alles meezit en het bodemonderzoek dat op last van de gemeente plaatsvond op ons erf geen roet in het eten gooit. We houden jullie op de hoogte. Maar… die luie stoel gaat overal met ons mee….