A-j haost hebt…. 1

Jehan ging met een rotvaartjen linksumme deur de bochte; daor lei et station te wachten in ’t duuster. In ’t lecht van de lampe op ’t perron stonnen de reizigers te wachtn op de trein den in antocht was. En al aardig kort biej ok, want de belle van ’n aoverweg vlak veur ’t station begon op afstand al te retteln! Dat gung der um spannen öf hee ’t wal haaln zoln; elke mergen ’t zelfde leedjen en dat kon e maor neet ofleern…
Hee vlaog tussen de lange riege fietsen deur, veurn nog zowat twee opgeschotten deerns – dee ok al haost haddn —van de mooie bene en kek jachterig rond waor nog een läög plaetsken tussen de riege achterspatschermn was. Jao… daor! Rap de fietse der tussen epleerd, de tasse der afetrokken en hee was al zowat vot, want he heurn ’t remmn van de trein den- gelukkig ok te late- juust binnenleep. Op ’t leste schot et em te binnen dat e in de haost vergetten was zien fietse op slot te doon en der wodden toch al zovölle fietsen estaolen op dit station…..
In de haost grep e ’t kabelslot dat an ’t stuur bungeln, sloog ’t umme ’t achterrad èn de iezeren götte waorin de fietse ston – dan konnen ze em der neet uuttrekken; ie mot ok aoveral rekkening met holln in disse slechte wereld, drukk’n et slot toe en terwiel ’t fluitje van ’n conducteur deur de duustern mergen klonk, lei e de leste meters of naor de trein den op vertrekkn ston…
Achter um slöt zich sissend de deure. Hee leet zich valln op den ene vrieje plaatse en dee met muujte de slötteltjes in de tesse: hee had weer geluk ehad!