Nao een dag hard werkn, zat Jehan weer in ’n trein; now in umgekeerde richting, gelukkig naor huus! An de vertrouwde lichjes buten langs de spoorliene, ko-j zeen dat ’t derp in antocht was; ’n trein begon trouwens al te vreewieln. Toen ze efkes later op ’t station stille stonnen, stapn e uut en leep heel wat minder gehaost as disse mergen ’t perron af naor de fietsestalling. Toch ’n geluk dat e nog net op tied der an dach um de fietse op slot te zetn, anders had e noe vaste motten lopen.
Maor … biej de fietsestalling was wat te doene…
Op ’n oprit noast ’t station ston een plietsiewaagn en twee agentn waarn in drok gesprek met ’n keerl dee t-e neet kennen. Tuurlijk weer ’n fietse egapt! Aor ’t kwam um wat ongelaegen uut want zee stonnen net veur ziene fietse en hee wol net vraogen of….
‘Maar als dat uw fiets is kunt u hem toch meenemen’, zee één van dee agentn, ‘daar had u ons toch niet voor hoeven te laten komen’.
‘Dat wil ik wel’, zee de man in börger, ‘maar hij staat op slot en ik krijg hem niet open want dat slot is niet van mij.’
Daor mossen de plietsies naar deep aover naodenkn, want dit was een vrömd geval. Jehan den wat twiefelnd kotterbiej kwam, zag zien slot um ’t achterrad van de keerl zien fietse hang’n, den naost ‘n zienen ston….
Effen aoverwaog e nog um zich sliepstattend uut de veute te maakn, maor zien gezonde verstand dee um zegn:’Ik denke dat ik ’t wal op kan lossen.’ Dree paar ogen kekken um verwonderd an en toen naor de fietseslötteltjes dee hee in de hande had.
‘In de haast heb ik vanmorgen de verkeerde fiets op slot gezet’, kreeg e der met muujte uut. De uutdrukking op de dree gezichtn klaoren op. Jeham zee niks meer maor boag zich maor rap zodat ze zien roojen kop neet zeen kondn en löt et slot lösspringn. ‘We zullen het maar niet in het ‘Politie- Nieuws’in de Bornse Courant zetten, zee één van de agentn en gräölen wat.
‘Nee beter van niet’, zee de man van de fietse dee vaste was ezet en der noe ok wel schik van had. “Nee, beter van niet’, zee ok Jehan, ‘daor staot elke wekke al ’n handvol gestaolen fietsen in; hol die liever in de gaten.’ Dat leste dacht e alenig maor, toe t-e biej ’t station vot fietsn. ’n Geluk da-k em nog heb’, en hee ging rechts-umme deur de eerste bochte, gauw op huus an.
[i]Twentse Spreukenkalender 1998, maor ’t Twents is umme ezet naor mien eigen Achterhoeks [/i]