‘Zo… hier kump et beutien van ’t Kleine Veer’, zo kwamen de neven Wilhelm en Gerrit van der Kolk 10 jaar geleden bij ons het erf oprijden. Bij het Kleine of Oldeneler Veer, aan de overkant van de IJssel, begon het leven van de ouders van de neven van der Kolk. Jan van der Kolk, de vader van deze Gerrit en Wilhelm. Jan is nog wel in Hattem geboren omdat opoe Willempje daar het liefst woonde, maar kort na zijn geboorte was vader Hendrik nodig bij het Kleine Veer waar sinds jaar en dag een van der Kolk veerman was. Daar aan de overkant werden Wims vader Gerard en tweelingzus Marie geboren en later nog Gerrit en Anton, Hendriekus en Geertje.
Toen wilde opoe Willempje weer terug naar Hattem. Daar zijn deze jongens verder opgegroeid en een deel van hen is er blijven wonen. Gerrit is altijd in Hattem gebleven, maar Wilhelm was sinds een paar jaar uitgeweken naar de Filippijnen waar hij een vrij en gelukkig leven leidt met zijn nieuwe liefde Hilda. Later zou het Elena worden. Vanwege de reünie was hij terug gekomen naar zijn roots en het leek hem leuk om ons eens op te zoeken. Daar had Gerrit ook wel zin in en zo gebeurde het dat er heel wat herinneringen opgehaald werden in huize Schoolpad. Wilhelm vertelde over zijn vrije leven op Cebu en Gerrit over zijn laatste jaren. Het werd een bijzondere middag waarin heel wat verhalen boven kwamen. Gerrit beschreef een ongelukkige schop van Wim tegen de bal die in een dakgoot terecht kwam, maar die hij al hangend aan die dakgoot en tekens zijn handen verplaatsend weer teug kon pakken. Dat had op hem zo’n indruk gemaakt dat hij het nu nog precies voor zich zag. Ze zaten echt op de praatstoel die drie. Natuurlijk kwam ook de rest van de familie aan de beurt, met name tante Siet en tante Marie. De laatste heeft zelfs meegeholpen bij de bevalling van Gerhard. Mooi team die twee, dokter van Haeringen en tante Marie.
We besloten de middag met de karbonades zoals tante Marie die vroeger klaar maakte op zaterdag, zodat alle jongens die langs kwamen een lekkere karbonade kregen. Wim heeft verscheidene keren mee gesmuld. Oom Jan zinde het helemaal niet, ook al omdat hij de dunste kreeg! Maar de gevleugelde woorden van tante Marie zijn nog steeds bekend in de familie: ‘Jan, zolang as ie-j van die dikke sigaren rookt kriegt de jongens hier zaoterdags een karbonade’. Daar kon hij het mee doen.
Ik heb genoten van de verhalen en zou zeggen: Kom nòg es langs! En dat gebeurde in 2016 nog eens. Helaas is Wilhelm een paar maanden geleden onverwachts op Cebu overleden.
Foto: 2013