Vorig jaar zijn we met Frank en Indi naar het Drents Museum geweest net zoals toen we zelf of met Robin en Eva er graag naar toe gingen. Met Frank en Indi zagen we de Ark van Noach en het gebied rond de Ararat. Die keer met Robin en Eva viel hen andere dingen op, was ook een andere tentoonstelling.
“Wat vonden jullie vandaag het leukst in het Drents Museum?”, vroeg ik ze toen we weer op huis aan gingen
We waren die maandag ervoor nog niet thuis of Eva meldde zich om te komen logeren. Het was vakantie. En ze waren toen een jaar of 11. En omdat Robin ook nog plannen had in die richting hadden we ze toen beiden hier. Dus gingen we naar het Drents Museum!
“De veenlijken natuurlijk! Het meisje van Yde”, riepen ze in koor. “En ook wel die film over het ontstaan van de aarde”. Er kwam veel lawaai aan te pas, maar dat vonden ze alleen maar interessant. Eva was ook erg geïnteresseerd in de interieurs van vroeger en Robin keek z’n ogen uit bij al de oude koffiemolens, scheerapparaten en andere voor die tijd geweldige uitvindingen. De keuken uit de 60-er jaren was die van ons in Aalten, niet te geloven!
Eva wilde graag een steentje voor haar museum in wording en vond het moeilijk kiezen: een tijgeroog of een bleikristal? Het werd de mooie gladde bleikristal. Robin zocht iets voor mama Judith, want die is ook gek op mooie stenen en vond een mooi stukje rozenkwarts als een soort knuffelsteentje, ken je dat? Lief hè?!
En wij…..wij genoten van de interesse van deze kinderen in alles. Zelfs de schilderijen van Pieter Pander die er tijdelijk hangen vonden ze de moeite waard! Geweldig wat kan die man dieren schilderen!! Zoveel sfeer…..geweldig! Er was voor kinderen ook van alles georganiseerd, maar dat stel van ons wilde niet verplicht opdrachtjes doen of lauwerkransen kleuren, maar gewoon zelf alles ontdekken.
De energie was nog niet op toen we thuis waren en Robin ging weer blad blazen en Eva charterde mij om Amber en Sara weer een poetsbeurt te geven. Die middag zou Amber rondjes moeten leren lopen aan de longeerlijn, maar dat joeg alleen ons in ’t zweet en Amber bleef gewoon bij ons staan of lopen. Ik had het idee dat ze ons uitlachte!!
Wat een leuke herinneringen komen vanzelf boven als je even een paar foto’s bekijkt.