Ook op zo’n zondagmiddag, maar nu op de Boomgaard onder de spekkersenboom. Jammer dat deze foto niet duidelijker is. Van l. naar r achter: opa, opoe tante Hermien, mama, pa, tante Riek.
En vooraan van l. naar r.Diny, Jaapje, Hennie, ik Gerke, Johan en oom Jaap en helemaal op de voorgrond naast ome Jan en voor Gerke? Ik denk Carin en Janneke.
Alleen…de vier kinderen hebben afgehaakt,wat betreft de "diensten". Mama en tante Riek zijn nog wel gedoopt als volwassenen, vertelde opa me. Ze trouwden met Ned.Hervormde partners, behalve tante Riek en gingen terug naar de N.H. kerk. Oom Wim zal zich later wel weer aansluiten bij een Pinkstergroepering van Huib Visser in Warnsveld. Oom Wim en tante Riek hebben beiden een liefde moeten opgeven, omdat opoe ze niet geschikt vond qua geloof! Tante Riek trouwt uiteindelijk met oom Jaap, een weduwnaar met 2 jongens, Henk en Jan, waar tante Riek als huishoudster is gaan werken. Oom Jaap hoort niet bij een kerk, maar vertelt opa dat hij er wel “sympathiek tegenover staat”, zoals hij het tactisch brengt.
Ik heb al verteld dat Henk naar Engeland had willen gaan als Engelandvaarder, maar dat broer Jan dat net op tijd aan tante Riek heeft verteld. Na de oorlog gaat Henk als soldaat naar Indië. Hij heeft dan al verkering, maar wanneer hij terugkomt heeft zijn meisje al een ander en verlooft hij zich wat snel met iemand anders. Ze trouwen "met de handschoen" zoals dat heet en ze gaat hem achterna naar Indië. Ze raakt zwanger, kan slecht tegen het tropische klimaat en gaat terug naar Nederland. De baby wordt geboren en ze wil scheiden. Daarbij eist ze wel Henks deel van de erfenis van zijn overleden moeder op voor hun kind. Het gevolg is dat oom Jaap en tante Riek hun huis in Vorden moeten verkopen en vanaf die tijd gehuurd blijven wonen.
Henk wordt bij het zelfstandig worden van Indonesië spijtoptante en blijft daar wonen en trouwt met een Javaanse.
Iedere zomer is er in de buurt van Ede een Conferentie van opa’s geloofsbroeder en zusters. Opa gaat daar heel graag heen. Hij heeft er zelfs een nieuwe slaapzak voor aangeschaft. Hij leeft er helemaal naar toe. Ik weet niet meer of hij er al heen ging toen opoe nog leefde. Opoe kan dat niet meer. Ze heeft erg last van chronische bronchitis. We moeten regelmatig drosera-pilletjes voor haar halen, een homeopatisch middel tegen de kwaal.
Opa gaat ook wel bij ons de buurt in om op bezoek te gaan, maar ik denk vooral om over het evangelie te vertellen. Opoe Lettink vertelt ons wel eens: “Hee kan nog better prèken as d’n dominee”.