Het is een afscheid daar bij ons eindpunt op de parkeerplaats bij La Place in de buurt van Apeldoorn. Met een aantal van deze groep waarmee je slechts vier dagen opgetrokken hebt is er een band ontstaan. Bovendien gaan wij nu naar Emmen terug terwijl Ben en Diny Curtis en Berdena meenemen naar huis om ze woensdag af te leveren in Amsterdam waar hun kleindochter Abbie werkt en woont. We drinken samen nog wat in het restaurant en Curtis vraagt wat wij op ons 75e nog zouden willen zien. Daar gaan we nog eens over brainstormen. Vooral gezond blijven staat boven aan ons lijstje. En dan is het moment aangebroken. Afscheid nemen is lastig. Wanneer zul je elkaar weerzien? De U.S.A. Is nu eenmaal niet naast de deur, maar door de pc zijn er gelukkig veel mogelijkheden om contact te houden.
‘We’ll meet again… Don’t know where, don’t know when…… Till we meet again on that sunny day…’, begon Berdena zachtjes te zingen. Ik zong het toen maar, eveneens zachtjes, mee.
