In 1962 was ik klaar, ik had de Kweekschool voor Onderwijzers met succes afgerond en mijn eerste officiële baan was in Hattem aan de van Heemstra school. Ik had de keuze uit een beginnend eerste klasje van 25 kinderen of de 2e helft van de eerste klas van 43. Dat waren 2 groepen die het eerste half jaar apart begonnen en daarna samen gevoegd werden. Ik koos die 2e groep. Waarom? Ik voelde me beter bij kinderen die de eerste beginselen van lezen en rekenen al hadden gehad. Dat eerste jaar was een leerschool voor mij. Ik genoot van de kinderen maar het was toch heftig. Voor het eerst van huis, nieuwe omgeving en een klas vol kinderen. Ik zie ze nog voor me… Ze zongen als lijsters de korte bijbelversjes en dronken de verhalen in. Er was een moeder die bezorgd was omdat haar dochter geen psalmversjes zong. Het hoofd kwam langs en we zongen de psalmversjes die ze de laatste weken ook geleerd hadden. Ook die zongen ze enthousiast. Maar ja.. die eenvoudige en vrolijke versjes zongen ze liever. Die had ik meegekregen bij de Youth for Christ.
We hadden vanaf het begin een band die door de jaren gebleven is met een grote groep. Ze hebben meegemaakt dat Wim op het toneel verscheen en waren aanwezig toen we trouwden.
Op de reünie van hun klas eind jaren 80 bij de Leemkule hadden ze mij gevraagd. Ik was vereerd. Ik hoorde hun levensverhalen en dat was niet mis. Hannie en Alie waren vroeger vriendinnetjes maar waren elkaar uit het oog verloren maar vanaf die reünie werden ze maatjes voor het leven. In de tijd van internet en Facebook kreeg ik opnieuw contact met die twee en ze zochten ons zelfs op aan het Schoolpad. Ook Nita ontmoette ik omdat ze dichtbij Henry en Tonny woont. Zelf Irma ontdekte me via internet en bleek jarenlang in Coevorden te hebben gewoond. We bleven contact houden. Iets meer dan een jaar geleden zochten we Alie en Matthijs op in hun mooie nieuwe zorgwoning met zicht op de spelende kinderen van de school, waaronder ook een kleinzoon. Ze konden genieten van de kleine dingen die het leven nog voor ze had. Matthijs was al ziek en zou niet lang daarna overlijden. Alie heeft met hem en de drie kinderen een mooi leven gehad. En nu… Alie had net een maand terug gemeld dat ze me graag op zou willen zoeken… is ze in heel korte tijd van ziek zijn overleden. Ik werd ingeseind vanuit Hattem en zo kon ik via de pc de afscheidsdienst volgen in de Grote Kerk. Wat heeft ze veel moois nagelaten. Ik kende Alie wel zoals ze op oudere leeftijd was, maar het kleine tengere meisje met haar open blauwe ogen zoals ze in de klas alles opnam wat ik vertelde zal me altijd bijblijven.
Toen ik gisteren nog even aan het Schoolpad kwam lag daar de rouwkaart: Aan Hetty en Wim van der Kolk. Ze had de adressenlijst nog niet bijgewerkt na onze verhuizing en het overlijden van Wim. Zo onverwacht was het afscheid voor iedereen die haar lief was. Alie was een voorbeeld voor mij en veel anderen.
Foto: 1988 bij de Leemkule: Alie, Nita en Hannie links vooraan