Queeny en Siva, de lievelingen van het Fazantenveld
Even denk je …vandaag valt er niets te beleven. Je zit samen met een bakje koffie. Dan komt ineens ons zwarte Loedertje bij de vijver vandaan met een goudvis in de bek. Het is voor de goudvis al te laat zien we. En net lag er een muisje bij de deur. Die komt Suze daar bijna iedere dag neerleggen. Queeny is er ook al weer en heeft net een leeg boterkuipje uit de afvalbak gepikt en heeft weer iets nieuws om mee te spelen. Ze begint al beter te luisteren. Zodra ze de stem van Mark hoort staat ze gelijk onder commando. Ik zei tegen Mark: “Je moet met die hond op de puppycursus”. Dat zou heel goed zijn want naar mij luisteren deed ze eerst nog niet erg…ja alleen als het haar uitkwam. Maar Mark wil het allemaal zelf doen. “Kijk maar”,zegt ie. “Queeny zit”. En Queeny gaat ogenblikkelijk zitten. “Queeny lig”, en Qeeny gaat gelijk op de rug liggen. Ik zeg nog: “Maar je zou het zelf ook leuk kunnen vinden…..” Maar degene die Mark een beetje kennen of die m’n stukjes goed gelezen hebben, weten dat hij het allemaal zelf wel beslist. Queeny is al meegeweest op vakantie naar Het Toppershoedje en het strand en was de lieveling van het Fazantenveld samen met Siva. Het socialiseren gaat dus heel goed.
Gisteravond gingen we even ons rondje doen op het erf en we horen een spektakel in de hulstboom bij het kippenhokje. Daar zitten alle jonge kippen in. Ze mogen of durven blijkbaar nog niet in het hok. Ik denk dat buurman Jans eerst die ene jonge haan maar op moet halen voor “ onder het dekseltje” zoals hij dat noemt. Die wordt door vader Rieks niet geduld en zit ’s nachts van armoe helemaal bij de ingang naar buiten in het kippenhokje.
Wim houdt er niet van om een kip te slachten. Toen hij hééél vroeger bij ons kwam vroeg pa eens:”Wim hölt oew mooder ok van kip?” “Ja natuurlijk “, zei Wim. “Nou dan nemt ‘er mor ene met. Kö’j ‘em zelf ok slachten?” “Jawel “, zei Wim. Toen we dat weekend weer naar Hattem gingen hadden we een jute zak bij ons met een kip. “Hee mot wel wat langer in de panne as een kippe uut de winkel heur”, zei mama nog wel.
Bij moeder van der Kolk aangekomen, verdwijnt Wim met de kip en het grote broodmes naar de schuur. Na 5 minuten komt hij weer terug. “Ik krieg de kop d’r niet af”. En hij kijkt naar het grote mes. In de onzekerheid misschien had hij het mes verkeerd om in de hand . “A’j noe ‘et mes ‘es andersumme holdt geet het vaste better!” Enfin het lukte toch, maar de kip heeft uren in de pan gesudderd en was nog taai.
Na die tijd heeft Wim nooit meer zelf geslacht.