‘Je moet van minstens vijf vrouwen de groeten hebben… en beterschap. Ze hebben je gemist!’
Beiden komen we tussen de middag thuis. Ik na het zwemmen en Wim na een fietsrondje langs een zieke vriend die niet thuis was en een praatje bij buurman Jans.
Ja hoor, meteen toen ik van de fiets afstapte bij het zwembad vroegen een aantal dames al: ‘Ben je alleen? Is Wim er niet?’ En dat ging binnen in het zwembad nog even door. En ik legde uit dat hij nu zo’n last van zijn allergieplekken heeft dat hij voorlopig niet kan zwemmen. Het chloorwater zou volgens de dermatoloog ook een slechte invloed hebben. ’Maar als je zo graag zwemt, dan kies je er voor’, zei de beste man toen Wim vertelde dat het aqua joggen zo fijn vond.
Nu kan het dus even niet meer. Het zijn lelijke plekken geworden en intussen mag hij de laatste aanvullende medicijnen, die hij van de cardioloog kreeg, laten staan. Wim wacht intussen met smart op de lichttherapie cabine die pas 12 februari geplaatst wordt. Hij probeert nu het kleine hoogtezonnetje dat we hebben maar uit voor het goede doel, maar ik zie hier geen verbetering door ontstaan.
Toen ik dus thuiskwam na het aqua joggen en het koffie drinken en bijpraten bij Susan, vroeg hij meteen: ’Hoe was het bij het zwemmen? Hebben ze me nog gemist?’ Reken maar van yes!
