Als een generaal overzag Hilbrand die morgen zijn zwemgroep, 12 dames en één heer. Die laatste was Wim. Hilbrand verstaat de kunst om ons te laten zweten op de vroege morgen. We moesten die morgen heel wat kunsten uithalen met een soort slang. Er op staan, er op zitten, en maar oefeningen doen. Net als op de donderdag zijn er een paar dames bij die als dolfijnen door het water schieten. De rest doet wat ie kan. We waren wat ontevreden over de lessen van een stagiaire op de dinsdag. Tja… ze moest het nog leren, maar we hadden niet het gevoel dat we wat deden. Ik weet niet of ze gebleven is, misschien mag ze het in een ander bad nog proberen. Toen kregen we de tip: maandag Hilbrand. ‘Die regeert de boel als een militair’. Nou hoeft dat niet altijd positief te zijn , maar we probeerden eens wat. Wim en ik namen toen een maandkaart waarmee we aan alles konden meedoen wat in Emmen, Klazienaveen en Schoonebeek in het zwembad wordt geboden. Wij hielden het bij ons Aquarena, maar dan 2 tot 3 keer per week. Een beetje conditie moesten we houden toch?
Wim vindt vaak dat de dames altijd tijd vinden voor een praatje onder het zwemmen. Dat vindt hij maar niks, daar kom je toch niet voor. Dat kun je na die tijd wel doen als we in het warme water liggen bij te komen van de vermoeienissen.
En zo ging het die morgen: Lopen maarrrr…allemaal die kant op, armen schoolslag, benen stil. Armen voor, benen schoolslag. Buik, rug. Buik en rug enz. Geen tijd meer om te praten.
Van ons mag Hilbrand blijven!
En Wim hoopt op zijn eigen terugkeer maar dan in ons nieuwe Aquarena bad. Nu beperkt hij zich noodgedwongen tot een kopje koffie na ons zwemmen om het contact te blijven houden.
