Voor de grap zei Mark wel eens wanneer zijn naam bij een verkeerde actie op het voetbalveld genoemd werd: ’Als je naam maar genoemd wordt!’ En ook nu komt zijn naam nog geregeld voorbij. Ondanks verdriet om hem zijn het vaak zijn leuke acties of hulp hier om het huis.
Afgelopen week kreeg ik een leuk contact met een buurjongen uit de tienertijd van onze jongens. Hij was een jaar of 7 jonger dan Mark. Natuurlijk bewonderde die Mark voor zijn voetbalkunsten. Beiden hebben bij FC Emmen gespeeld, maar wilden vooral plezier in het voetballen houden en gingen allebei door naar SVBO en hadden regelmatig contact. Hij had nu pas gehoord over zijn overlijden en was er beduusd en geschrokken van. Hij had nu het boek MARK besteld.
Niet alleen de interesse voor voetbal hadden ze gemeen en dat vertelde hij heel open over in een latere uitgebreide mail.
Hij vertelde over zijn eigen leven dat ook niet over rolletjes was gegaan, maar nu gelukkig in rustiger vaarwater was gekomen. Hij is er goed doorgekomen door op tijd een heel andere weg in te slaan, te verhuizen en een studie op te pakken die hem lag: pedagogische wetenschappen. Hij is zich toen gaan specialiseren in drop outs. Zo had hij zich immers ook altijd gevoeld. Ik heb groot respect voor hem.
Maar er is nog iemand wiens naam regelmatig voorbij komt. Het is vandaag haar geboortedag zelfs: Moeder Sietje van der Kolk- de Bruin, ze zou 107 geworden zij. Maar 98 werd ze wel.
We hadden het pas nog over bidden. Ik zei nog: ik bid vaak met mijn ogen open en haalde meteen aan dat moeder Siet wel eens had gezegd in de tijd dat ze zo druk was na het overlijden van vader Gerard: ’Bidden doe ik vake op de fietse’.
Ja… ook haar naam wordt nog vaak genoemd.
