Wanneer ik de deur opendoe schiet Dirk naar binnen. Op het pad ligt nog zijn laatste buit, een net gevangen muisje. Hij gunde zich blijkbaar geen tijd om die op te peuzelen want dat doet hij met huid en haar, het enige wat je terugvindt van zo’n muis zijn een paar stukje van de ingewanden, waarschijnlijk de galblaas. Toen ik het gisteren aan Gerald vertelde wist hij dat gieren zelfs alles van hun prooi opvreten, dat zijn de echte opruimers.
Gerald ruimde wat oud hout op wat overal op het erf ligt. Och… het ligt mij niet in de weg maar Wim houdt meer van opgeruimd. Zelfs ging er een oude dode berk om deze werd vakkundig in stukken gezaagd en afgevoerd. De paddenstoelen groeiden er al op. ‘Als we in de herfst die andere berk nog omhalen, moet je zien wat een uitzicht je dan hebt!’, zegt Gerald en wijst richting wei met schapen. Hij heeft gelijk, maar elke boom is er een, vind ik dan weer. Gerald komt deze zomer wat vaker om tuin en erf wat onder controle te houden.
We hebben samen een stuk hout uitgezocht om een herdershond van Harald op te kunnen schilderen. Die woont met zijn gezin helemaal buitenaf en heeft heeeel veel dieren waaronder 6 honden. Hij wil een houten bord aan de weg met zo’n herderskop. Ik had nog een aantal dikke plakken van de stam van de grote esdoorn die voor ons huis alle licht wegnam. Na 4 jaar een donkere kamer in de zomer ging hij er aan, maar wat heb ik al mooie dingen kunnen doen met zijn hout. Wim had deze dikke plak hout al eens mooi glad geschuurd, het leek of hij lag te wachten op een nieuwe uitdaging. Nu wacht ik op een paar goede foto’s van de bewuste herder. Leuk!
Dirk komt intussen klagen dat er nog geen vlees in zijn bakje zit, Hij kijkt me teleurgesteld aan. Dat vindt hij blijkbaar toch lekkerder dan een zelf gevangen muisje.
Foto: Dit was een van de eerste plakken van de esdoorn die met huisnummer en hond onze ingang sierde.